AFSTAND
13.9 kilometer
GESCHATTE TIJD
3 uur
HOOGTEMETERS
548 meter stijgen / 534 meter dalen
START HOOGTE
3 meter
HOOGSTE PUNT
298 meter
MOEILIJKHEIDSGRAAD
Hiken – Gemiddeld
Sylvia heeft vorige keer verteld over de High Coast Winter Hike en jullie meegenomen met de eerste twee dagen waarin we langs verschillende toppen van het Skuleskogen Nationaal Park zijn gekomen. Daarna zijn we afgedaald naar zeeniveau. In dit deel nemen we je opnieuw mee naar de hoogte en onze grande finale!
Wakker worden met IJsmuziek
Maar eerst zullen we nog een nacht doorbrengen in onze tent op de sneeuw. Het is zo goed als donker wanneer we aankomen bij het kamp dat direct aan de zee ligt. We zoeken een plekje uit op het strand met nog geen tien meter bij ons vandaag het bevroren water. Met een beetje geluk kunnen we hier morgenochtend de zon op zien komen en zitten we eerste rang.
Het is vandaag vrijdag en dat betekent dat we een feestelijke avond hebben. Dit keer wordt er door de organisatie gezorgd voor eten boven een hele grote pan en hier maken we dan ook gretig gebruik van. We hebben goede honger na onze lange tocht en kunnen hiermee goed de reserves aanvullen terwijl we bij een kampvuurtje opwarmen en gezellig bijkletsen met de andere wandelaars over hun ervaringen.
Niet veel later is het tijd voor de Woolpower dip. Twintig wandelaars zijn uitgeloot om in de bevroren zee (er is een wak gemaakt) te springen. Na de plons krijgen ze direct Woolpower kleding die ze aantrekken zonder verder af te drogen. Op deze manier ervaren ze hoe deze je meteen opdroogt en opwarmt dankzij de unieke eigenschappen van Woolpower kleding. Zoals we begrijpen van de kandidaten werkt dit echt. Helaas is het voor de toeschouwers ook heel koud om te kijken en omdat mijn voeten bevriezen trekken wij ons redelijk vroeg weer terug in de tent. We moeten namelijk ook nog sneeuw smelten!
Deze nacht is warmer dan de vorige. Ik slaap heerlijk comfortabel in mijn slaapzak. Het enige waar ik af en toe van wakker wordt is een heel hoog en schel geluid dat langs de kust echoot. Later blijkt dat dit het kraken van het ijs is dat zo’n mysterieus geluid voortbrengt. Ik lig er echter niet lang wakker van en val heerlijk in slaap. De volgende ochtend wordt ik wakker van een druppel op mijn hoofd. Ik kijk rond en wat blijkt? Alles is nat, de tent is nat aan de binnenkant en ook de slaapzak is aan de buitenkant nat. Het zeeijs is vannacht gesmolten en alle damp is ook in de tent getrokken en gecondenseerd, met als gevolg een natte tent. Gelukkig is dit onze laatste nacht in de tent, want we pakken de tent kletsnat in wanneer we ons opmaken om te vertrekken.
Lange weg naar de top van Skulesberget
We moeten vandaag vroeg vertrekken, want we hebben nog een lange weg te gaan naar het eindpunt. Die ook nog eens bestaat uit een stevige beklimming. Al meteen bij vertrek merk ik dat mijn benen op zijn na twee dagen lopen. Met behoorlijk verzuring loop ik stap voor stap met mijn zware rugzak vooruit. Ik merk echt dat ik in de winter minder getrainde spieren heb dan in de zomer, want alles gaat met moeite.
Het pad is ook nog niet zo makkelijk. Nadat we eerst voor een redelijke tijd een verijsde weg hebben gevolgd lopen we nu door het bos heen over besneeuwde paden. Dit pad volgt een rivier die soms ondergesneeuwd is en dan weer open ligt, waardoor de omstandigheden om de honderd meter kunnen veranderen. Het pad is dan weer meer geschikt voor alleen schoenen en dan weer voor sneeuwschoenen. Omdat we niet vaak omwisselen naar de sneeuwschoenen komen we niet heel effectief vooruit. We lopen nu ook redelijk wat kilometers op en neer langs de hoogtelijn en ik merk dat ik het echt lastig heb.
Negen kilometer later kom ik dan ook moeizaam aan bij de enige weg die we over moeten steken. Met Sylvia is niet zoveel aan de hand. Gelukkig staat de organisatie hier met warme bosbessensoep om onze motivatie weer op te krikken en dat is zeer welkom! Aan de overkant van de weg bevindt zich de laatste beklimming van de Skulesberget, de Top Cabin en de finish! Nadat we zijn bijgetankt beginnen we aan onze klim. Deze voelt weer als vertrouwd terrein, lekker stevig omhoog stappen. Dankzij de sneeuw zijn lastige rotspassages verdwenen en kunnen we prima terrein maken. We gaan wel minder snel dan normaliter in de Alpen, maar deze 225 meter stijgen doen we netjes in anderhalf uur. Wanneer we bijna bij de finish zijn word ik nog even herinnerd aan de sneeuwhoogte. Wanneer ik even naast het pad stap zak ik meteen tot aan mijn bovenbeen weg in de sneeuw!
Ik word nog even herinnerd aan de sneeuwhoogte. Wanneer ik even naast het pad stap zak ik meteen tot aan mijn bovenbeen weg in de sneeuw!
Op de top zit een Cabin en vooral een ontvanstcommittee dat ons bij de finish toejuicht. Dit is een zeer leuk onderdeel van de High Coast Winter Classic; het idee dat je het allemaal zelf doet, maar dat je bij elkaar aan kunt kloppen voor hulp en support. In de Cabin eten we nog even gezellig een wafel met medewandelaars en bespreken we nog even de route en hoe leuk deze High Coast Winter Hike met zijn allen is.
Omdat we nog niet terug zijn bij onze slaapplek dalen we vanaf de Cabin over een lege skipiste af naar Friluftsbyn. Het zonnetje schijnt ons weer toe en het is een prachtige manier om rustig af te dalen en terug te denken aan de tocht. Het is ook af en toe glad waardoor Sylvia en ik allebei onze enige schuiver van de tocht maken! Terug in Frilufstbyn kunnen we weer lekker terug naar onze slaapplek, onze rugzak af doen en opfrissen.
De After-Hike Party
Om de Hike goed af te sluiten is er een eindfeest georganiseerd. Hier verzamelt iedereen zich weer en kan iedereen weer genieten van bier en burgers! Er is een band, er wordt gedanst en we krijgen met zijn allen alvast een korte film te zien die tijdens de hike is gemaakt door de organisatie. En in de tussentijd kletsen we met iedereen over de laatste dagen. Ook wij kijken terug op een hele mooie ervaring. De Höga Kusten is een zeer prachtige omgeving en het sneeuwschoenwandelen en kamperen in de sneeuw is een waar avontuur. Het feit dat je dit met een groep beleefd, maar elkaar niet per se in de weg zit, maakt deze ervaring alleen maar mooier!
Wij zouden jou dan ook aanraden om zeker een keer mee te doen met de High Coast Winter Hike of de High Coast Hike in de zomer. Zelfs als je wat meer op alleen hiken bent ingesteld (zoals wij) is dit nog steeds een hike die in jou straatje zou kunnen passen!
Nieuwsgierig? Kijk eens op www.highcoastwinterclassic.com of www.highcoasthike.com en oordeel zelf!
