Nederlandse wandelingen – Hoogtemeters maken op de N70

Bij de N70 denk je misschien eerder aan een snelweg, maar de N70 is een mooie wandelroute waar je flink op hoogtemeters kunt trainen. De route is ontstaan in 1970 en door zijn afstand en hoogteprofiel een populaire wandeling voor lange afstandswandelaars. Een tijdje geleden schreven we al hoe je hoogtemeters in Nederland kunt trainen door een rondje over de Grebbeberg te lopen, maar dit keer gaan we een stapje verder! Door de 15 kilometer lange N70 te lopen kun je namelijk 500 hoogtemeters lopen. Dit is een goede manier om in Nederland alvast wat hoogtemeters te maken voor wanneer je straks op avontuur gaat in de bergen. En wij vinden dat een stuk leuker dan heel de dag onze trap op en neer lopen. Wij liepen de N70 in voorbereiding op onze beklimming van de Kilimanjaro!

Een Bosrijke start

Om negen uur in de ochtend starten wij op een parkeerplaats aan de Oude Kleefsebaan in Berg en Dal, niet ver van minicamping Wylerberg. Vanaf hier lopen we noordwaarts om op de route van de N70 te komen. De N70 is een zeer diverse route. Heuvelachtige bosrijke paden worden afgewisseld met grote boslanen, weilanden en onverharde paden die door de dorpjes rondom de heuvelrug lopen. Voor iedereens smaak is er dus wel iets te vinden.

In het begin van onze route valt het meteen op dat de omgeving hier zeer bosrijk en heuvelachtig is. We lopen op een warme zomerdag heerlijk in de schaduw en krijgen gelijk een aantal stukjes waar we redelijk moeten klimmen en dalen. We zijn meteen goed opgewarmd. Op dit deel van de route komen we best veel wandelaars en trailrunners nodig. Het blijkt maar weer dat dit inderdaad een heel populaire route is en voor zover wij kunnen zien is de route dan ook uitermate geschikt.

BOSLANEN, GRASVELDEN EN BUITENLANDSE STRATEN

Na 2,5 kilometer komen we in de buurt van de Vossenberg. Hier komen we een aantal huisjes tegen en de route loopt voor korte tijd door een aantal straten. Wandelend door deze straten voelen wij ons, als brabanders, meteen in het buitenland. We zijn het niet gewend dat straten in Nederland steil aflopen en dat de huizen aan de ene kant dus een stuk hoger zijn dan aan de andere kant.

De route gaat weer verder door het bos en hier hebben we even moeite om het wandelpad te kunnen volgen. We lopen een kort stukje over een route die zo onbewandeld lijkt dat dit haast niet de goede route kan zijn. Gelukkig komen we al snel weer op een beter pad en vervolgen we onze weg.

Het pad is hier weer heerlijk heuvelachtig en hier maken we dan ook veel hoogtemeters. Aan de rechterkant hebben we heuvelrug en links van ons krijgen we af en toe uitzicht op Berg en Dal. Af en toe slaan we links of rechts af en komen we ineens uit op een mooie lange boslaan. We laten de bospaden even achter ons wanneer we aankomen bij de Jan Dommer van Poldersveldweg. Dit is een verharde, maar rustige weg met veel bomen aan weerskanten. We volgen de weg richting het noordwesten en op de volgende splitsing duiken we weer een wandelpad in. We komen nu uit op een groot weids grasveld en kunnen heerlijk van de zon genieten.

Na een kilometer wordt het tijd om de heuvelrug op te gaan. We volgen een rustig en smal verhard paadje dat wederom langs een aantal huizen loopt. Zodra we in het dorpje Ubbergen aankomen gaat het pad weer de bossen in. Dit brede pad is weer heerlijk bosrijk en ook hier komen we weer veel wandelaars tegen die genieten van al het moois dat de omgeving te bieden heeft.

Op weg naar de Duivelsberg

Ook weilanden komen aan bod tijdens deze wandeling. Een route zoals de N70 bestaat vaak uit vele stukjes stijgen en dalen en het maken van veel hoogtemeters. Daarom is het heel erg fijn als de afwisseling van een route groot is zodat je elke keer weer wat nieuws kunt bekijken. In de buurt van de Boterberg volgen we een aantal paden die langs de bosrand lopen en uitkijken op de weilanden die onder ons liggen. Met dit soort uitzichten en goede schaduw binnen handbereik besluiten we na twee uur eerst maar eens te stoppen voor koffie!

De volgende heuvel op de lijst is de Ravenberg. Vrijwel al deze heuvels hebben een naam, maar wij merken alleen een wandelpad op dat af en toe stijgt en daalt. Vanaf hier dalen we af richting het dorp Beek. We lopen een tijdje over de hoofdstraat terwijl we een aantal terrasjes en ijssalons passeren. Helaas is vrijwel alles dicht want het is een zondag en nog ochtend. Bij het gebouw van de Gemeentelijke Elektriciteits Werken Nijmegen volgen we de weg die weer omhoog en richting de heuvels loopt. Na dit korte intermezzo vinden wij het fijn om weer terug de natuur in te gaan.

We lopen langs wat landelijke huizen. Ergens tussen deze huizen ligt er een klein wandelpad dat we volgen naar de Vossenberg. Je loopt hier dicht langs de Duitse grens. Daardoor heb je in het noorden uitzicht op het Duitse landschap. We lopen nog even over de Motteburcht Mergelpe. Dit is een oude kunstmatige kasteelheuvel deel in het landschap. De heuvel is begroeid, maar je kan er nog steeds op klimmen. Het groen is mooi, maar het uitzicht valt in de zomer tegen door al dat groen. Je kan beter nog even 100 meter naar het noordwesten lopen voor een beter uitzicht.

Hoogtepunt van de wandeling

Nu zijn we dicht bij een belangrijke mijlpaal van onze wandeling! Niet ver van de Motteburcht ligt namelijk de Duivelsberg. En dan bedoelen we niet het hoogste punt in de omgeving, maar het pannekoekenrestaurant de Duivelsberg! Na drie en half uur lopen en 450 hoogtemeters is dit restaurant een welkome beloning! Normaal gesproken zijn wij al snel tevreden met een soepje en een stukje stokbrood. Als er echter een pannekoekenrestaurant precies op onze route ligt dan kunnen we die niet zomaar links laten liggen.

We zijn dicht bij ons hoogtepunt de Duivelsberg. En dan bedoelen we niet het hoogste punt in de omgeving, maar Pannekoeken restaurant de Duivelsberg!

De pannekoeken smaken heerlijk. Het valt dan ook zwaar om de rugzakken weer op te pakken en het laatste stukje van onze route te lopen. Het zit er namelijk nog niet op! De N70 loopt vanaf hier nog een dikke kilometer naar onze parkeerplaats. Dit laatste deel willen we ook niet overslaan omdat we nu echt over de Duitse grens kunnen lopen. Voordat we daar komen wordt onze weg echter geblokkeerd door een omgevallen boom. Gelukkig kunnen we deze via een naastgelegen weiland makkelijk omzeilen. Zo lopen we even later precies over de grens van Duitsland en Nederland.

Wat nu nog rest is een kleine halve kilometer naar onze auto. We hebben er dan 500 hoogtemeters opzitten terwijl we bosrijk heuvelachtig terrein hebben afgewisseld met kleine dorpjes die ons weer een buitenlandgevoel bezorgen. Voor de wandelaars die meer op zoek zijn naar onherbergzamere natuurgebieden in Nederland is een rondje over Kootwijkerzand of de Loonse en Drunense Duinen wellicht leuker. Maar wie echt even wat hoogtemeters wil trainen, zijn eigen trap niet zo ziet zitten en daarbij af en toe een verharde weg op de koop toe neemt is de diverse N70 een prima aanrader!