Zonsopkomst hike Nockspitze in Tirol

’s Ochtends als de wekker gaat heb ik nog twijfels over mijn enthousiaste idee om de Nockspitze te beklimmen bij zonsopkomt. Was dit toch niet slimmer in de herfst? Als de zon wat later opkomt? Toch push ik mezelf uit bed, we hebben dit nu eenmaal gepland en ik weet zeker dat als ik nu ga, dat ik geen spijt ga krijgen.

Het is 03:30 en nadat we ons snel hebben aangekleed zitten we om 03:45 in de auto. Vandaag gaan we namelijk in het donker omhoog.

In het donker starten vanaf Axamer Lizum

Een van de markante plekken in Tirol is de Axamer Lizum kam. Vanuit het Inntal kan je hem mooi zien liggen. Met ruige pieken en steile rotsen is het beeld totaal anders dan de rest van de bergen eromheen. Het is dan ook een populaire plek voor wandelaars, maar niet op het tijdstip dat wij er zijn. Wanneer we aan komen rijden op de gigantische parkeerplaats zien we precies 1 andere auto staan. We betalen ons kaartje (6 euro voor een dag) en gaan in alle donkerte op pad.

Vandaag staan er 800 hoogtemeters op de planning en dat betekent dus dat we nog wel een stukje omhoog moeten lopen. We zetten onze koplampen op want het is nu nog volledig donker. We duiken al snel de kleine paadjes in die ons uiteindelijk zullen leiden naar de top van de berg.

Zonsopkomst wandeling in Tirol

Naarmate we hoger komen begint het steeds een klein beetje meer te schemeren. Maar volledig zicht hebben we nog niet. Dat merken we ook als we wel allerlei koeienbellen horen, maar ze niet goed kunnen zien. We wandelen vandaag samen met onze hond Bruno en dat betekent dat we extra voorzichtig willen zijn als we koeien tegenkomen. En in het donker is dat dus extra opletten. Gelukkig zien de koeien er ook nog slaperig uit en liggen ze rustig hun maaltijd te herkauwen.

Wanneer we de koeien gepasseerd zijn komen we ook steeds wat minder bomen en meer open terrein tegen. De maan maakt al langzaam plaats voor het daglicht dat er aan zit te komen. We zien steeds een beetje meer en het silhouet van de markante bergen om ons heen worden zichtbaar tegen de donkerblauwe lucht.

Zonsopkomst op de top van de Nockspitze

We hebben vandaag gepland dat we ongeveer 1,5 uur nodig hebben om op de top te komen. Dat is het voordeel als je vaak in de bergen wandelt, je weet steeds beter jouw tijd en snelheid in te plannen. De route van vandaag is ook niet moeilijk, het gaat volledig over rode paden en nergens moet je echt klauteren. Dat zorgt er voor dat we goed kunnen doorstappen en vaart kunnen maken.

Toch twijfelen we of we wel echt voor zonsopkomst op de top gaan komen. Voor ons gevoel is het echt al een stuk lichter geworden. Maar dan moeten we onszelf eraan herinneren dat we ook wel in het pikkedonker zijn gestart en dat het waarschijnlijk daarom zo licht aanvoelt.

En ja hoor, als we op de top staan zijn we mooi op tijd. Precies 1,5 uur later zijn we klaar voor de zonsopkomst. We delen de top wel nog met een paar andere hikers maar het is er niet druk.

Foto’s, koffie en een ontbijt

Wij zijn echter wel een beetje druk. Want als we dit soort avonturen plannen, vinden we het ook extra leuk om daar mooie beelden van te maken. En wie wel eens een zonsopkomst of zonsondergang heeft gefotografeerd zal het vast herkennen: je hebt het gevoel dat je maar een korte tijd hebt om de mooiste beelden te maken.

Dat is dan ook wat we als eerste doen, wat foto’s wat video’s en natuurlijk genieten van het uitzicht. Wanneer we het idee hebben dat we de mooiste beelden hebben gemaakt is het tijd om wat meer te relaxen. We hebben ’s ochtends wat koffie in een thermoskan gedaan, we hebben warm water meegenomen en we hebben van Proats wat ontbijtjes gekregen om te testen.

Het is heerlijk genieten van een lekker bakje koffie. Op de een of andere manier smaakt koffie nóg beter als je buiten in de koude lucht bent met de bergen om je heen.

Een gewone werkdag

Als we ons ontbijt weer op hebben is het tijd om af te dalen. Het is namelijk een doordeweekse donderdag en dat betekent dat het gewoon tijd is om te gaan werken. Thomas gaat nog naar het kantoor in Innsbruck en ik mag zelf thuis weer aan de slag. Om 7:00 zijn we dus weer onderweg naar beneden. Gelukkig over hetzelfde makkelijke pad en na iets meer dan een uur zijn we weer terug bij de auto. Het is net alsof het een normale werkdag is, alleen hebben we nu al een prachtig avontuur beleefd.