Klimmen in Alquezar – Spanje

Eenvoudige klimroutes in Spanje

Een rustige klimrots, met makkelijke routes en goed aan te lopen. Dat zijn onze favoriete plekken als we een paar uur willen doorbrengen op de rots. We verblijven een paar dagen in het stadje Alquezar en daar blijkt ook zo’n prachtige rots te liggen. We rijden naar de speciale camperplaats die vlak naast het stadje ligt en vanuit daar is het nog zo’n kwartier lopen naar de rots.

We starten met onze voorbereiding redelijk onzeker over de mogelijkheden. Op internet zagen we al wel dat het mogelijk was om op rotsen in de buurt te klimmen, maar echt specifieke informatie is niet makkelijk te vinden. Laat staan een topo. Ook in het stadje zelf hebben we niet zo snel informatie kunnen vinden. Na wat intensiever speurwerk vinden we online dat we in de sectie Pena Castibian Monchiriguel moeten zijn. We zoeken voornamelijk naar 4^e en 5^e graads routes en hier moeten er een aantal van zijn. Ook zijn de meeste goed behaakt. Dat biedt mogelijkheden en we gaan eens op onderzoek uit!

Voor het eerst weer buiten klimmen

We komen als eerste van de dag aan bij de rots. Ondanks dat het al 10 uur is, is er verder nog niemand. Dat is fijn want dan kunnen wij rustig aan de routes gaan bekijken. We hebben een klein plaatje online gevonden waarbij we een aantal routes kunnen zien. We denken een mooie 4^e graads route te zien waar we mee gaan beginnen. Bruno is vandaag ook mee dus die zetten we vast aan een rots zodat hij lekker kan snuffelen en liggen als hij dat wilt. Thomas begint met de route voorklimmen (klimmen waarbij je het touw vanuit onder zelf meeneemt en onderweg je zekering aanlegt) en moet een klein beetje inkomen. Maar eigenlijk gaat dat heel snel en is hij zo boven. Hij bouwt de route om zodat ik hem kan topropen (klimmen met een gezekerd touw vanaf boven). Ik heb vorig jaar al veel geoefend met voorklimmen, maar ik ben iemand die altijd  eerst het gevoel met de rots weer moet krijgen voordat ik daar vertrouwen in heb. Vandaag nog maar even werken aan dat gevoel dus.

Ik klim de route naar boven en ook dat gaat lekker. Terwijl ik naar boven klim zie ik rechts van mij nog een route. Hij lijkt me te moeilijk voor ons om voor te klimmen, maar misschien kan ik hem boven wel ombouwen zodat we hem toprope kunnen klimmen allebei. De haken zitten niet ver uit elkaar en het lukt me om hem om te bouwen. Ik kom weer naar beneden zodat we  allebei op deze route kunnen oefenen met onze klimtechnieken. Thomas gaat eerst en merkt dat er inderdaad weinig mogelijkheden zijn voor handen en voeten, althans voor ons idee. Halverwege de route maakt hij ook een slipper en glijdt zo een stuk naar beneden. Ik zag hem al aankomen dus hangt hij al snel veilig te bungelen in het touw. Na dit stuk is hij nog meer gefocust op de kleine randjes die de route biedt en klimt uiteindelijk naar boven. Ik ben benieuwd hoe het mij zal vergaan.

Oefenen met buitenklimmen via toprope

Als we beneden zijn wisselen we van positie en is het mijn beurt om deze route uit te klimmen. Ik snap al snel waar Thomas wat moeite mee had. Deze route heeft echt heel weinig. Af en toe zijn het miniscule grepen, maar vooral veel kleine slopes. Dat zijn grepen waarbij je moet werken op basis van wrijving en gewicht. Je hebt dus niet echt iets waar je je vingers lekker in kan plaatsen, maar moet constant werken aan je evenwicht en balans. Iets wat ik in de klimhal ook altijd wat lastiger vind. Geef mijn dan maar van die kleine greepjes. Ik val dan ook een paar keer uit de route, maar weet hem uiteindelijk wel uit te klimmen. Dat is toch een mooi gevoel! Als ik later kijk op de topo blijkt het een 5+ te zijn qua niveau. Ik denk dat dat wel redelijk overeen komt.

Terwijl we met deze moeilijkere route bezig zijn komen  er ook andere klimmers naar de wand toe. Al blijven het er niet veel, zelfs in deze drukke tijd. Dat komt misschien doordat het klimgebied niet al te groot of bekend is, terwijl je 50 kilometer verderop het populaire klimgebied rodellar hebt. Wij zijn blij met deze rust en kiezen weer een nieuwe route uit. Ook hier kunnen we weer in alle gemak klimmen en genieten van het uitzicht op de stad.

De combinatie van klimmen en lunchen in een stadje

Als laatste route kiezen we nog een eenvoudige uit en besluiten we te gaan oefenen met het naklimmen (zekeren wanneer 1 persoon boven staat en de ander beneden). Hoewel hij vanuit onder eenvoudig leek, heeft hij toch nog een venijnig stukje op het einde. Gelukkig komen we daar allebei weer goed overeen en staan we even later samen boven. Bruno kijkt vanuit beneden nieuwsgierig, maar rustig, naar ons. Wij kijken uit over het mooie stadje Alquezar. Een bijzonder uitzicht zo aan de klimrots.

We zorgen dat de touwen weer juist in positie hangen en abseilen een voor een naar beneden. Altijd verstandig om dit te blijven oefenen zodat je de techniek zo goed mogelijk in de vingers krijgt. Als we weer beneden zijn is het lunchtijd. Omdat ze zon lekker schijnt gaan we vandaag voor het terras in  de stad. Al is dat misschien wel een grotere uitdaging. Het is Paasweekend en heel Spanje is uitgetrokken om gezellig samen te komen. We vinden gelukkig nog 1 laatste tafeltje en sluiten onze klimochtend heerlijk af in de zon met een goede maaltijd. Deze combinatie maakt ons misschien nog wel het meest gelukkig!