Overnachten in de bergen bij de Bachalpsee

Overnachten in de bergen is avontuurlijk en biedt je de mooiste uitzichten. Dus dit staat altijd hoog op ons lijstje. In juni 2020 zijn we in Berner Oberland. We hebben niet alleen geluk met onze vakantie (ondanks Corona zijn de grenzen net weer opengegaan), maar we hebben ook een perfecte week voor de boeg met heerlijk weer. En dus besluiten we om met onze Fjällräven tent te gaan overnachten in de bergen bij de Bachalpsee, recht tegenover de Eiger Noordwand. Een tocht die niet alleen prachtig is vanwege het weer, het uitzicht en de beleving, maar ook omdat ik vele herinneringen ophaal uit de eerste jaren van mijn bergervaring.

Achter de rollators aan in de kabelbaan

In de ochtend rijden we het dal van Grindelwald onder de Eiger binnen. Het is elke keer weer prachtig om hier binnen te rijden. We zijn op zoek naar de First kabelbaan. Hoewel we een overnachting voor de boeg hebben zijn we vandaag al vroeg op pad omdat we eerst nog een leuke top willen beklimmen. We parkeren onze auto tegenover de kabelbaan. Ik schrik niet zozeer van de hoge prijs (daar was ik op voorbereid), maar eerde van de maximale parkeer limiet. We mogen maximaal 24 uur blijven staan. We hadden dus eigenlijk iets later kunnen gaan. nu zullen we morgen op tijd terug moeten!

Volbepakt met zware rugzakken waar een tent en matjes aanhangen gaan we in de rij met veel verschillende typen wandelaars staan voor de kabelbaan. We staan achter een groepje oudere mensen en er gaat zelfs een rollator mee omhoog. Ik kan alleen maar hopen dat ik later ook nog zo van de bergen kan genieten. Na 25 minuten is de kabelbaan boven. Vanaf hier heb je een prachtig uitzicht op de hele vallei, vanaf de Grosse Scheidegg tot aan de Eiger en Männlichen. We slaan het uitzichtpunt van First over en beginnen aan onze tocht van ongeveer een uur richting de Bachalpsee. Je kan hier met een rollator inderdaad prima uit de voeten want het is een zeer breed rolstoelpad. Er zijn ook in deze tijd veel mensen op de been en het is behoorlijk druk.

Herinneringen ophalen bij de Faulhorn

Ook bij de Bachalpsee is het druk. Wij hebben echter eerst nog een wandeling voor de boeg en beginnen aan de klim van de Faulhorn. Voor mij is dit een nostalgische wandeling. Jaren terug was dit een van mijn eerste wandelingen. Ik ging met mijn vader de Faulhorn op in combinatie met een hutovernachting. Op de pas onder de Faulhorn werden we echter overvallen door een sneeuwstorm. We waren gedwongen af te dalen naar Busalp met de handen in onze zakken omdat we handschoenen vergeten waren. Ik heb hier veel van geleerd en vandaag met het helder blauwe weer maar symbolisch mijn handschoenen meegenomen!

Het wandelpad naar de Faulhorn is prima te doen. Zodra je langs de Bachalpsee bent gelopen ga je omhoog. Hier en daar steek je wat korte fernveldjes over die in steilheid variëren. De drukte is hier ook al meteen flink afgenomen, al zijn er nog flink wat enthousiaste wandelaars die omhoog gaan. Langs deze route loop je ook naar Schynige platte, maar het treintje daarnaartoe is vanwege Corona dicht. Die wandelaars zijn er dus niet vandaag. Vlak voor de pas komen we nog het hutje tegen waar ik met mijn vader schuilde en waar de wind letterlijk door de stenen heen blies!

Oude tijden herleven

Niet veel later staan we op de top van de Faulhorn en hebben we een prachtig uitzicht! We kijken neer op de Brienzersee, waar ook onze camping ligt en aan de andere kant zien we de Eiger Noordwand in al zijn glorie. Op de top van de Faulhorn staat ook een berghotel. Wij slaan die vandaag over, althans dat denken we. Het plan was om zelf te lunchen op de top, maar bovenop blijk ik onze brander vergeten! Dit is al de tweede keer dat ik op de Faulhorn ben en iets niet bij heb wat ik hard nodig heb! Normaal gesproken betekent deze fout het einde van je overnachting in de bergen. Gelukkig niet in Zwitserland, want daar kunnen we uit pure noodzaak gewoon in een berghotel eten. Tijdens de dure rösti lunch plannen we hoe we met de rest van het eten de avond door kunnen komen. Gelukkig gaat dankzij de stevige lunch onze overnachting gewoon door!

Dit is al de tweede keer dat ik op de Faulhorn ben en iets niet bij heb wat ik hard nodig heb!

Wanneer we onze weg naar beneden volgen is het weer inmiddels flink veranderd. Het dal kruipt dicht met wolken en we lopen er zelf ook af en toe doorheen. Gelukkig ziet het er allemaal niet dreigend uit. We dalen langs hetzelfde pad weer af richting de Bachalpsee waar het inmiddels een stuk rustiger is. Vanaf een bankje genieten we van het uitzicht en ontdekken we dat hier gewoon een luxe (betegeld!) toilet te vinden is. Tot zover kramperen in de bergen!

Overnachten in de bergen aan een prachtig meer

Wanneer het tijdstip van de laatste kabelbaan naar beneden is gepasseerd zetten wij onze Fjällräven tent op. Deze Abisko 3 tent is ruim genoeg voor Sylvia, mij en Bruno! Na het opzetten van de tent praten we nog even met een lokale Zwitser die hier alleen even voor de zonsondergang heen is gelopen. We hebben inmiddels ook de vuurplaats ontdekt waar ook netjes houtblokken te vinden zijn. Omdat we dankzij het gemis van een brander niets warms hebben, besluiten we een van de veldflessen op te offeren en een thee te maken. Wachtend op onze thee kijken we uit over de bergtoppen die soms uit de wolken tevoorschijn komen en roze kleuren. Zodra de zon ondergaat besluiten we lekker in ons tentje te gaan liggen.

Het overnachten in de bergen bevalt goed, maar stel het je niet te romantisch voor. De tent staat net iets te weinig afgeschermd en wordt af en toe geraakt door stevige valwinden, maar al met al is het prima te doen. Bruno heeft deze keer sokjes aangekregen om onze slaapmatjes niet te scheuren, maar als we halverwege de nacht wakker worden is hij er al drie kwijt.

Wakker worden midden in de Alpen

Het plan voor de volgende ochtend was om de Ulfspitze te beklimmen tijdens zonsopgang. Om vijf uur is er echter weinig te bekennen van zon en zien we alleen maar wolken. Omdat we lekker liggen besluiten we om maar gewoon lekker uit te slapen. Om zeven uur worden we nog een keer wakker en zien we tot onze verbazing dat de wolken zijn opgetrokken! Normaal hebben we nog tijd zat voor de beklimming, maar omdat we op tijd terug moeten zijn voor de auto (weet je nog) wordt dit ineens lastig. We besluiten dat we een kwartier hebben om de graat te bereiken en dat we anders om moeten keren. Trailrunnend verlaten we onze tent met Bruno voorop. Een kwartier later staan we inderdaad op de graat en kunnen we genieten van een prachtig uitzicht op de Eiger Noordwand!

Vol blijdschap van dit succes rennen we weer terug naar de tent. We moeten deze snel inpakken om op tijd bij de eerste lift naar beneden te zijn en eigenlijk zijn we dan alsnog te laat. We vertrekken dan ook op tijd over het brede rolstoelpad weer terug. Het voordeel is dat er op deze tijd nog niemand, maar dan ook niemand op dit pad loopt. En dat geeft alle ruimte aan vele marmotten die om ons heen zien bewegen. Het zijn er zoveel dat we alsnog tijd verliezen met het kijken en fotograferen van deze beestjes. Gelukkig halen we de tijd weer in. Wanneer we bij de kabelbaan aankomen zien we net de eerste cabine omhoog komen met de verbaasde gezicht van toeristen die dachten dat zij hier als eerst zouden zijn. Wij nemen vrijwel dezelfde cabine weer terug naar beneden en zijn zo nog net op tijd bij de auto (zonder bon) om dit hele avontuur een als geweldige ervaring in onze herinneringen op te slaan!