Wandelherinneringen uit Tsjechië

We nemen je mee in het verleden met een van onze wandelherinneringen! 10 jaar geleden, in 2009, gingen Sylvia en ik voor het eerst op vakantie samen met mijn ouders. De bestemming was Tsjechië en volgens goed gebruik stonden er ook hier een aantal wandelingen op de planning. 

Helaas hebben we niet alle gegevens meer van deze wandeling en moeten we het vooral doen met onze herinneringen, maar we delen het toch graag omdat er ook in Tsjechië mooie plekken zijn om te bezoeken!

Bohemian Zwitserland

In Tsjechië, tegen de grens van Duitsland bij het plaatsje Hřensko vind je een schitterend natuurgebied dat ook wel bekend staat als Bohemian Zwitserland. Uitgestrekte bossen wisselen zich af met kalkzandsteenrotsen die door de erosie van wind en water een bijzondere aanwezigheid vormen in het landschap. Het gebied is vrij toeristisch en de meeste paden zijn voorzien van hekken. Toch blijft het een mooi gebied om te bezoeken met de prachtige rotsformaties en dat hebben wij dan ook gedaan.

Uitgestrekte bossen wisselen Zich af met kalkzandsteenrotsen die door de erosie van wind en water een bijzondere aanwezigheid vormen in het landschap

In de ochtend starten we bij Hřensko en lopen we naar Pravčická brána, de grootste rotsachtige brug van Europa. Dit stukje van de route is het bekendst en makkelijk bereikbaar en het is hier dan ook vrij druk. Het uitzicht is echter geweldig en de grote rotsbrug is bijzonder om te zien. Het is leuk om de verschillende uitzichtpunten te bekijken en tussen de rotsen te lopen.

We wandelen verder langs de rotsachtige stukken en komen langzaam aan in een meer bosachtig terrein waar het ook meteen een stukje rustiger is. We zijn onderweg naar een klein haventje, vanwaar we een stukje van de Elbe per boot zullen volgen. De weg is best wel lang en eentonig met veel stukken klimmen en dalen. We zijn dan ook blij als we na zo’n 18 kilometer aankomen bij het bootje dat ons door een heel nauw stukje van de Elbe zal brengen naar ons eindpunt. Dit is een leuke afwisseling in de wandeling en wederom een mooi stukje natuur wat inderdaad veel weg heeft van Luxemburg of Zwitserland. 

Uitzicht vanaf de Ještěd

Tijdens onze vakantie staan we ook in de buurt van het plaatsje Liberec. Tussen de camping en Liberec in ligt de berg Ještěd die er in het landschap sterk bovenuit steekt en daardoor imposant oogt. De bergen rondom Ještěd staan ook bekend als een skigebied en de grote skischans valt dan ook erg op als je vanuit Liberec naar de berg omhoog kijkt. 

Op een zonnige dag vertrekken wij vanaf de camping aan de zuidzijde van de berg naar de top. In het bos is het heerlijk rustig. Wat vooral opvalt in dit bos zijn de stukken felgroen en langdradig gras die zich tussen de bomen over de hellingen uitstrekken en een golvend terrein vormen. 

We lopen een paar uur omhoog en we komen minder en minder bomen tegen. Het pad wordt ook wat ongelijkmatiger. De top komt langzaam aan in beeld en wanneer we bijna boven zijn steekt ook de wind meteen op. Om helemaal op de top te komen moeten we eerst nog een weg oversteken. Je kan namelijk ook met een auto naar de top, maar de wandeling er naartoe is net zo leuk! Bovenop de top is er een piekvormig gebouw vanwaar je het uitzicht in alle richtingen kan bewonderen. Dat hebben we dan ook maar gedaan voordat we vervolgens weer rustig afdaalden tussen het mooie groene gras richting de camping 

Bezoek aan Polen

Vanuit Liberec brengen we ook een klein bezoek aan Polen. Op de grens van Polen en Tsjechië ligt namelijk de Sněžka, de hoogste berg van Polen. In de vroege ochtend vertrekken wij naar het skigebied Pec pod Sněžkou om vanuit daar naar de top te wandelen vanaf de Tsjechische zijde. Het dal waarin we lopen is er mooi, erg groen en verandert om elke bocht. Langzaam aan komen we steeds meer uit boven de boomgrens en zien we de weg naar de Sněžka steeds meer vorm krijgen. 

De Sněžka is allesbehalve een puntige berg en vanuit vele wegen te bereiken. Het is ook geen moeilijke berg en voor vele Polen en Tsjechen een uitstekende plek voor een dagje uit in de natuur. Het wordt dan ook steeds drukker en drukker op weg naar de top. Het laatste stuk is zelfs geplaveid met stenen. Dit is nog bijna het gevaarlijkste deel van de route omdat de stenen door de vele wandelaars spekglad zijn. Op de steilere stukken heb je nauwelijks houvast om te zorgen dat je niet weer vrolijk terug glijdt en dan regent het nog niet eens. 

Op de top is zelfs een volledig restaurant en we pauzeren nog even terwijl we een rondje om de top lopen langs alle wandelaars. Daarna zakken we weer langzaam af naar het dal, dat toch stiekem iets mooier is dan de top zelf. Maar niet voordat we nog even de grens richting Polen overstappen zodat we hier ook zijn geweest!