Wandeling in de Lienzer Dolomiten

In 2019 verbleven wij in de Höhe Tauern in Oostenrijk, een mooi bergrijk gebied rondom de Grossglockner. Iets ten zuiden van de Höhe Tauern liggen de Lienzer Dolomiten die de Italiaanse Dolomieten doortrekken tot in Oostenrijk. Een van onze eerste wandelingen in dit gebied was een wandeling naar de Laserzsee, midden in de Lienzer Dolomiten. 

In de wolken

We vertrekken vroeg in de ochtend naar het beginpunt, hoog boven Lienz. Dit beginpunt ligt bij de Lienzer Dolomitenhütte, een leuke berghut met een spectaculaire kamer die met zijn volledig glazen wanden boven een steile klif uitkijkt en daardoor een schitterend uitzicht biedt. Om hier te komen en te mogen parkeren moeten we voor het laatste stukje nog wel acht Euro betalen. Gelukkig is de parkeerplaats nog vrij rustig wanneer we aankomen. 

Bezoek de website van de Lienzer Doloimtenhütte met “die Zimmer” als hoogtepunt

We starten onze tocht met een pad dat recht achter de Dolomitenhütte door loopt waardoor we het bijzondere gezicht van de kamer van dichtbij kunnen aanschouwen. Het is zo vroeg nog behoorlijk mistig, maar we zitten vrij hoog waardoor de wolken zowel onder als boven ons hangen. Het eerste deel van het pad lopen we over een vrij breed pad maar al snel gaan we over op een kleiner en steiler pad langs een droge rivierbedding.

Aangezien dit een van onze eerste wandelingen is van ons verblijf gaat het lopen nog niet vanzelf. Doordat het pad vrij steil loopt voelen we het dan ook goed in onze benen. Gelukkig geven de hoogtemeters aan dat we prima op schema lopen. We lopen inmiddels midden in de mist waardoor we niet veel anders om ons heen zien dan bomen en af en toe wat rotsen die boven de wolken uitsteken. 

Brunch op de berg

Na 500 meter klimmen komen we boven de bomen uit en kijken we uit over de vallei die naar de Karlsbaderhütte loopt. We volgen de brede weg voor deze laatste meters terwijl we uitkijken over het mooie ruige landschap van steile rotsen. Deze rotsen liggen bezaaid met klim en klettersteig routes, maar omdat we een hond bij hebben kunnen we deze helaas niet doen. We zouden dat wel graag willen, dus wie weet voor een volgende keer. 

Het is inmiddels kwart over tien wen we realiseren ons dat we nog nooit zo vroeg ons hoogste punt hebben bereikt

150 meter hoger komen we uit bij de Laserzsee. Dit is een prachtig meertje met een intens blauwe kleur, zelfs met de dichte mist die weer op is komen zetten. De weerspiegeling van Dolomietenrotsen en het beetje groen dat her en der ligt maakt dit extra mooi! Onze hond Bruno kan zich niet inhouden en duikt meteen in het ijskoude water! 

Het is inmiddels kwart over tien en we realiseren ons dat we nog nooit zo vroeg ons hoogste punt hebben bereikt. Omdat het nog veel te vroeg is voor de lunch besluiten we daarom maar om een kop koffie te drinken in de Karlsbaderhütte en een Kaiserschmarren te proberen. De Kaiserschmarren is heerlijk, maar een portie per persoon op de vroege ochtend is behoorlijk veel.  

Dolomieten gevoel

Met een volle maag verlaten we de hut en besluiten we weer terug af te dalen. Dit keer lopen we door de vallei heen waardoor we nog meer opgaan in de natuur. De mist is inmiddels weer opgetrokken en hangt nu rondom de vele toppen waar we tussen lopen. Twee rustige uren later komen we weer voldaan uit bij onze auto.  

Het lopen tussen deze bergen geeft een echt Dolomieten gevoel. De toppen zijn ruig en van hetzelfde gesteente en de valleien ertussen zijn niet al te lastig om te navigeren. In tegenstelling tot de Italiaanse Dolomieten is het hier echter een stuk rustiger en minder toeristisch. Op de weg naar beneden komen we wel geleidelijk aan meer wandelaars (en wandelhonden) tegen, maar dit is echt niks vergeleken met de drukte die je in Italië aantreft. Hierdoor ervaar je meer rust in de bergen waardoor je meer opgaat in de natuur. In de Lienzer Dolomiten tref je geen Drei Zinnen aan, maar wel dezelfde rotsformaties en kleurencombinaties en dat is wat mij betreft de reden waarom we de Dolomieten met zijn allen zo mooi vinden.

De wandeling naar de Laserzsee is dan ook wat mij betreft een echte aanrader vanwege bovenstaande punten. Daarnaast is de route absoluut niet lang of zwaar en kom je wel uit bij een prachtig meertje en eventueel een fijne hut om even te stoppen. Voor ons was dit een prima opwarmer voor de overige wandelingen die we in de Höhe Tauern zouden lopen, waarover later meer!