Beklimmen van de Kilimanjaro – deel 1

Kilimanjaro - deel 2 Kilimanjaro - deel 3

In september 2018 is het zo ver, de beklimming van de Kilimanjaro staat op de planning. Deze hoogste berg van Afrika (en onderdeel van de seven summits) telt in totaal 5895 meter en is een berg die je op kunt wandelen zonder alpine ervaring. Maar vergis je niet, door deze hoogte is de berg alsnog ontzettend lastig en zeker geen berg die je even op loopt. Een mooie uitdaging is het natuurlijk wel! We liepen met een groepje van vier. Ik, Thomas, onze (schoon)zus Anne en Annelies, een vriendin van haar. Wij hadden gekozen voor de Machame route die we in 7 dagen zouden voltooien. Omdat we zo veel hebben meegemaakt in deze week, delen we de blog op in maar liefst drie delen. Hierbij lees je deel 1!

Op naar Tanzania

Na een vlucht van zo’n 9 uur komen we aan in ons hotel in Moshi. In dit hotel zitten bijna alleen maar mensen die de Kilimanjaro gaan beklimmen of net terug komen. Wij gaan nog van start en maken alvast kennis met onze gids Mudi. Hij vertelt ons waar we aan moeten denken en beantwoord de laatste vragen. In het hotel heb je ook de mogelijkheid om slaapzakken te huren, daar maken wij gebruik van dus die halen we nog even op. De volgende ochtend staan al onze spullen klaar om gewogen te worden en we vertrekken om 8 uur met onze duffel en daypack naar de voet van de berg. 

Eenmaal aangekomen bij de voet van de berg moeten we nog “even” wachten. Het blijkt een druk seizoen te zijn, waardoor alle checks ontzettend lang duren. De dragers mogen namelijk maar een maximaal gewicht per persoon meenemen en vroeger werd daar nog wel eens in gesmokkeld. Er wordt dus streng gecontroleerd met 2 ouderwetse weegschalen. Wij kunnen in de tussentijd naar alle aapjes kijken die rond dit kamp zwerven. Uiteindelijk kunnen we pas rond 13:00 starten aan de beklimming samen met onze hulpgids. Een eerste rustige dag waarbij we enkel hoeven te stijgen, in totaal zo’n 1200 meter. Deze dag loop je nog geheel tussen de bomen, een heel bijzonder zicht want deze bomen kennen we niet in het Nederlandse landschap. Er was ons verteld dat je de eerste dagen voor je gevoel heel langzaam loopt en dat was ook wel zo. Maar we wisten ook dat het heel belangrijk is om niet te snel van start te gaan dus we genieten van dit rustige tempo. We lopen langzaam achter de hulpgids aan en rusten af en toe even uit. 

Tijdens een laatste korte pauze eten we nog een deel van onze lunchbox op die we over hadden. Maar helaas voel ik me al vrij snel daarna niet helemaal lekker. Een beetje last van mijn buik en ik wordt best wel misselijk. Gelukkig komt dan net onze hoofdgids aan en hij neemt mijn tas over. Een goed begin die eerste dag, dacht ik nog. Het is niet ver meer naar het kamp en na nog zo’n 3 kwartier lopen komen we bij het kamp aan op zo’n 3000 meter. De zon gaat inmiddels al onder, maar gelukkig staan onze tentjes al helemaal klaar. Wat een luxe! Ook maken we kennis met onze ober (ja echt waar!) die ons de hele tocht het eten zal brengen in onze eettent. Op de Kilimanjaro kan je ervoor kiezen om ook een eigen wc tent mee te nemen, dat hebben wij niet gedaan dus wij maken gebruik van de wc hokjes die bij de kampen te vinden zijn. We krijgen bij aankomst wat zoute popcorn en daarna gelijk ons avondeten. Ik ben nog steeds misselijk krijg niet veel eten op. We nemen nog even de volgende dag door met onze gids gaan daarna gelijk naar bed, lekker uitrusten voor de volgende dag!

Ziek en misselijk genieten van het uitzicht

Op de Kilimanjaro staan we gemiddeld rond 7 uur op, en dus ook op dag 2. We merken dat het vannacht zelfs al heeft gevroren. De grond is nog een beetje wit van de bevroren ochtendmist. We hebben het gelukkig niet echt koud gehad, dus de slaapzakken hebben goed hun werk gedaan. Vandaag staat een kortere dag op de planning en we stijgen ook minder. Het doel van vandaag is 3700 meter, zon 700 meter stijgen dus. Al snel nadat we zijn gestart komen we uit bossen en krijgen we een wat meer rotsachtig landschap. Een prachtige route, maar af en toe wel wat steiler. De wolken komen omhoog en langs ons heen waardoor we op een gegeven moment helemaal in de mist lopen. Ook wel weer een heel bijzonder zicht, alsof de berg even wat minder vrolijk is. We lopen gedurende de dag weer op een rustig tempo in een treintje, de ene voet voor de andere en af en toe een drinkstop. Helaas voel ik me nog steeds helemaal niet lekker, maar ik moet blijven eten om energie binnen te krijgen. Dat vindt mijn lichaam niet zo leuk en liet dat goed merken net voor we bij het kamp waren. Al het eten was daardoor  eigenlijk weer voor niets geweest. Gelukkig hielp het overgeven wel waardoor ik me daarna weer een stukje beter voelde!

We komen rond half 2 aan op Shira kamp 2 waardoor we daar nog wat tijd hebben om wat  bij te komen van de dag. Onze gids laat ons nog een grot zien waar vroeger de dragers sliepen en vertelt over de geschiedenis van de dragers. Zo zijn er vroeger regelmatig dragers overleden omdat ze niet goed genoeg voor zichzelf zorgden. Nu is het voor alle dragers verplicht om in een tent te slapen met een goede slaapzak en goede kleding. Ook zien we voor het eerst groepjes dragers liedjes zingen bij het kamp. Een gezellige sfeer en we gaan nog even kijken. Deze liedjes zullen we de komende dagen nog vaker horen en ze blijven al lekker in ons hoofd hangen. Ook vandaag krijgen we  weer eten in de tent. Dit bestaat altijd uit 3 gangen, namelijk soep, een hoofdgerecht en wat fruit na. Het ritme begint er al in te komen en we nemen ook vandaag weer de dag van morgen door, hierna gaan we naar onze tent om te slapen. Ik denk dat het gemiddeld tussen 8 en 9 uur in de avond is dat we naar bed gaan, maar onze lichamen hebben veel rust nodig dus het is belangrijk om niet te laat op te blijven.

Een lange dag

Na een goede nacht worden we weer rond 7 uur wakker. We krijgen ons ontbijt in de eettent. Dit ontbijt is overigens ook elke dag hetzelfde en bestaat uit worstjes, een omelet, wat geroosterd brood en porridge. Vooral dat laatste laat ik me goed smaken! We zijn klaar voor de volgende lange dag, dag nummer 3 op de berg. Vandaag stijgen we naar lava tower op 4600 meter en dalen we daarna terug naar 3900 meter. Een goed moment voor acclimatisatie dus. Deze dag verloopt rustig, het begint wat kouder te worden tijdens het lopen, dus de mutsen en dikke vesten komen tevoorschijn. Gelukkig is het al drie dagen droog weer, dus de regenspullen hebben we nog niet nodig gehad. Dag 3 biedt weer een heel ander uitzicht dan dag 1 en 2, een grote open vlakte wat er heel desolaat uitziet. Ik geniet van de wandeling en voel me gelukkig wat beter dan de eerste 2 dagen. 

We stijgen rustig verder naar Lavatower om daar te lunchen. Ik heb vandaag gelukkig nergens last van, maar Thomas voelt zich nu even niet lekker. Dit zou goed de hoogte kunnen zijn! Terwijl wij een foto nemen bij het bord van lavatower gaat hij gelijk naar de tent om even extra te rusten. Na een korte en toch best wel koude lunchstop dalen we weer af naar het volgende kamp. Anne heeft een flesje cola meegenomen de berg op. We nemen allemaal een slokje en dat smaakt echt ontzettend goed! Even wat hernieuwde energie voor de rest van de dag. Onderweg naar beneden begint het voor het eerst een beetje te regenen. Onze hulpgids haalt zijn paraplu uit zijn tas en wij trekken onze regenkleding aan terwijl we verder lopen naar kamp 3. We zijn bijna op de helft van deze mooie tocht. 

Dag 3 biedt een heel ander uitzicht dan dag 1 en 2. Een grote open vlakte wat er heel desolaat uitziet

We zien kamp 3 in de verte liggen en gelijk zien we ook Barranco wall, de beruchte wand die we morgen moeten beklimmen. Thomas en ik hebben allebei redelijk wat klimervaring, maar de wand ziet er toch best wel hoog uit. We maken ons geen zorgen en weten dat een wand er van veraf altijd spannender uit kan zien dan hij daadwerkelijk is. Op het kamp zoeken we onze tentjes, deze staan namelijk altijd verschillend en ook onze gids weet vaak vooraf niet waar we komen te staan. Dit is afhankelijk van de dragers die onze tentjes neerzetten. We hebben een mooi plekje, maar wel ver van het toilet. Een voordeel én een nadeel, want je ruikt de toiletten niet, maar je moet wel een stukje lopen. Op zeeniveau voel je daar natuurlijk niets van, maar op 3900 meter hoogte is dat wel een ander verhaal. Het is in ieder geval een hele ervaring! We kruipen na het eten lekker onze tent in en ritsen de slaapzakken goed dicht. Op naar de volgende dag!

Klimmen op Barranco wall

Op dag 4 mogen we een beetje uitslapen, vandaag staat namelijk een kortere dag op de planning. We verwachten met de lunch bij het volgende kamp te zijn, maar eerst beklimmen we nog de Barranco Wall. Deze wand is een vaak genoemde plek als je het hebt over de Kilimanjaro. Dit is namelijk het enige stukje waarbij je met handen en voeten moet klauteren.

We vertrekken rond half 8 naar de wand en zullen daar ongeveer een kwartier later zijn. Als we vertrekken staat heel het kamp nog, maar een kwartier later kijken we terug op het kamp en zien we dat vrijwel alles leeg is. We beklimmen de wand, welke eenvoudig is en zeker niet eng. Ook zonder klimervaring kom je er makkelijk op. Wat wel opvalt is dat ook alle dragers, met die grote tassen in hun nek, ook over deze wand moeten klimmen. Maar om sneller te zijn proberen ze soms stukken af te snijden, die juist steiler zijn dan de route die wij beklimmen. Ik vind het er af en toe vrij gevaarlijk uit zien, maar iedereen komt zonder kleerscheuren boven. Na 1,5 uur komen we aan op de top van deze wand en kijken we weer uit over een heel vlak pad. 

Na nog ongeveer uur lopen zien we al waar ons volgende kamp zal zijn. Wij kiezen er voor om de Machame route in 7 dagen te lopen, als je er voor kiest om deze in 6 dagen te lopen sla je dit kamp over. Wij mogen echter genieten van een extra stop en denken er bijna te zijn. Wij zijn heel enthousiast, maar onze gids doet nog niet echt mee. Na nog een stukje verder lopen zien we waarom. We moeten namelijk eerst nog zo’n 200 meter dalen en vervolgens weer stijgen voordat we op het kamp zijn. Het pad is vrij steil en voor we bij het kamp zijn begin ik flinke hoofdpijn te krijgen. Toch een beetje last van hoogteziekte.

Na een kleine 4 uur lopen komen we op, wat mij betreft, het mooiste kamp van de Kilimanjaro. Karanga kamp. Vanuit dit kamp heb je een prachtig uitzicht op het dal en als het donker wordt zie je beneden allemaal lichtjes. Mijn fotografiehart gaat hier sneller van kloppen. In de avond, wanneer iedereen al in zijn tent ligt, maak ik nog wat foto’s van de mooie sterrenhemel. Ik ben zo in mijn element dat ik het halen van de top haast vergeet. Echt een magisch mooi moment en volop genieten op de berg! Na een paar goed gelukte foto’s kruip ook ik mijn tent in en maken we ons op voor de een na laatste dag richting de top.

Daarover vertelt Thomas jullie meer in de volgende blog!

sfeerimpressie van de Kilmanjaro (en Safari)