Beklimming Becca di Nona – Aosta dal

De Becca di Nona is een berg van 3142 meter hoog en ligt in het Aosta dal, vlak naast de Monte Emilius. In een van de edities van  De Hoogtelijn zagen we deze berg staan en het klonk zeer  aantrekkelijk om deze ook te beklimmen. De berg is vrij eenvoudig en biedt een leuke route. In 2016 hadden we onze vakantie in het Aosta dal en stond ook deze mooie berg op de planning. 

Omhoog – Omlaag

De berg hadden we al regelmatig gezien omdat deze vlak bij onze camping lag, een berg die recht boven het dal uitsteekt en je uitnodigt om te beklimmen. Na een week te hebben gewandeld op een lager niveau was het tijd voor deze beklimming. 

We starten de dag bij de kabelbaan die ons eerst zo’n 1000 meter omhoog brengt. Hierdoor beginnen we onze klim op zo’n 2300 meter hoogte. Hier starten we met onze wandeling die eerst langs een prachtig mooi meer loopt, het is nog vrij druk met wandelaars. We moeten eerst een stukje omhoog klimmen om vervolgens weer 200 meter af te dalen. We lopen daarna weer verder omhoog en komen al snel een redelijk steil stuk tegen, dat is een goed begin voor de kuiten. 

Na deze eerste klim komen we na een tijdje aan bij de Becca vallei. Een prachtig mooie alm die volop in bloei staat. Echt een adembenemend zicht en het ruikt ook heerlijk. De warmte begint aardig op te spelen en het wordt al snel zo’n 25 graden met een felle zon. Veel drinken is dus ook het motto van vandaag. We rustten even uit en komen nog een andere wandelaar tegen. Het is verder niet druk op de route dus we maken even een kort praatje.

Zigzaggen over de graat

Het laatste stuk richting de top van de Becca di Nona loop je enkel over rots en grind. Maar het pad is zeer goed aangegeven en ook prima te belopen. We lopen rustig maar gestaag omhoog, in de tussentijd zien we ook de Monte Emilius, de grote broer die naast de Becca ligt. Het pad naar boven is vrij lang waardoor ik wat afleiding zoek. Om het ritme te houden begin ik mijn stappen te tellen, op deze manier blijf ik in hetzelfde tempo de zigzaggen omhoog lopen. Nadat ik zo’n 6000 stappen heb geteld is de top erg dichtbij en lopen we nog het laatste stukje omhoog, op naar het Maria beeld! Rond lunchtijd komen we aan op de top en we vinden het dus ook mooi tijd om hier wat te eten. Het weer is super helder en we kijken zo naar beneden het dal van Aosta in. Een prachtig uitzicht!

Op naar de hut

Na onze lunchpauze is het tijd om af te dalen naar de hut op 2500 meter. Ook hier moeten we weer omlaag en daarna weer opnieuw omhoog. Het plan is om te overnachten en de volgende dag de Monte Emilius te beklimmen. We dalen af, maar als snel merk ik een klein pijntje in mijn knie. We hebben inmiddels al een hele week gehiked en flink wat afdalingen gedaan. Ik loop door met deze pijn, maar het wordt toch steeds een beetje erger. Gelukkig komen we aan het einde van de daling op 2200 meter  en moeten we weer een stukje omhoog. Dat vinden met benen helemaal niet zo erg nu. Via een paar trappetjes en wat staalkabel klimmen we weer verder en zo’n 300 meter hoger zijn we weer op de hoogte van de hut. Een mooi vlak stuk dat weer lekker en makkelijk loopt. We zien ook dat de hut een prachtig meer heeft, maar die zal vast heel houd zijn! Als we eenmaal bij de hut zijn, zijn we wel toe aan een lekkere cola. We zetten alle spullen weg en ik inspecteer toch even mijn knie. Ai, die is gezwollen en er zit wat vocht in. Toch maar even opletten hoe dit verder gaat. 

Overnachten bij een bergmeer

We besluiten om die middag verder lekker rustig aan te doen en lekker te genieten van onze welverdiende cola. Het is vrij rustig bij de hut want het is al het einde van het seizoen en we hebben daarom ook een kamer voor onszelf met uitzicht op het bergmeer! We hebben daarnaast de luxe om even lekker warm te douchen en onszelf op te frissen. Na een wat onrustige nacht  staan we op met zonsopkomst. Een fantastisch zicht, want de mist hangt nog helemaal in het dal. We bekijken de “schade” van mijn knie en besluiten nog even te kijken hoe het gaat vandaag. Na 2,5 uur besluiten we toch om te keren omdat ik te veel last heb en de geplande route van vandaag wat technischer is. Steunend op mijn wandelstokken loop ik een beetje mank naar beneden. Na nog eens 2 uur staan we weer bij de kabelbaan en zit onze wandelvakantie er op! Na een week hiken is dit gebied een van onze favoriete plekken in de Alpen en we komen er zeker nog eens terug!

OMHOOG – OMLAAG