Berliner Höhenweg huttentocht in 6 dagen

De Berliner Höhenweg is een huttentocht die begint in Finkenberg en eindigt in Mayrhofen. Het staat bekend als een van de meest uitdagende huttentochten in Oostenrijk. Lange etappes, uitdagende paden en hoge toppen. Dat klinkt als een route die we heel graag willen wandelen. Oorspronkelijk is de route 8 dagen lang, maar zo veel dagen hebben wij helaas niet. Daarom kiezen we voor een 6-daagse route. Iets wat bij deze huttentocht heel goed kan. Want de etappes zijn vrij goed zelfstandig in te delen.

Wij delen onze route én natuurlijk wat onze ervaring was.

De Berliner Höhenweg in het kort

Deze huttentocht staat dus bekend als uitdagend, en dat snappen we wel. Met etappes die regelmatig boven de 1000 hoogtemeters per dag uit komen en bijna dagelijks zwarte routes is dit een tocht voor de ervaren hiker. De route ligt in het Zillertal en loopt officieel van Finkenberg naar Mayrhofen. Naast de uitdaging is deze huttentocht ook onwijs mooi. Je komt langs de mooiste hutten, hebt uitzichten op gletsjers maar ook loop je langs idyllische watertjes.

De totale huttentocht is 6600 hoogtemeters, flink klimmen dus. De afstand is 85 kilometer. De oorspronkelijke route is 8 dagen en de route kan beide kanten op gelopen worden. Daarnaast kan je kan de route inkorten naar wens. Bij elke hut kan je namelijk eerder naar het dal afzakken. Dat deden wij ook en zo liepen we in totaal 6 dagen op deze huttentocht. We draaiden de officiële route om en daarom begonnen wij in Mayrhofen.

Dag 1: Van Mayrhofen naar de Karl von Edelhütte

Het is begin juli en het is behoorlijk warm. Tussen weken met afwisselend weer is er een periode van zon en droogte en precies die periode zijn wij hoog in de bergen. Dat is een geluk! Want met de hoge passen die we tegen gaan komen is goed weer erg welkom. Maar dat betekent ook dat het vrij warm is. Op dag 1 beginnen we laag, op 660 meter. We hebben onze spullen gepakt en Bruno blijft een week bij de oppas.

Bij de hut krijgen we nog een mooie show van parapenters die hier landen en een biertje drinken. Daarna vliegen ze vrolijk verder.

We parkeren onze auto bij een kleine parkeerplaats naast de Ahornbahn. Bij deze kabelbaan kan je het parkeerticket regelen voor de komende dagen. En deze kabelbaan laat ook gelijk een alternatieve route zien. Naar de Edelhütte hut kan je namelijk ook grotendeels met deze baan omhoog. De route is dan nog maar 300 hoogtemeters. Wij voelen ons goed vandaag en kiezen daarom voor de 1600 meter klimmen. Dit doe je langs de andere kant van de berg ten opzichte van de kabelbaan. Je loopt er dus niet onder en de route is ontzettend rustig. Het is mooi en afwisselend en na zo’n 5 uur lopen (incl pauzes) komen we aan bij de hut. Bij de hut krijgen we nog een mooie show van parapanters die hier landen en een biertje drinken. Daarna vliegen ze vrolijk verder. Wij slapen in de volle hut en maken ons klaar voor dag 2.

Dag 2: Karl von Edelhütte naar Kasseler hütte

Deze lange etappe is misschien wel de meest uitdagende etappe van de hele Berliner Hohenweg. Niet per se omdat het veel hoogtemeters of kilometers is. Maar wel door het terrein waar je door loopt. Later doopten we deze etappe met een groepje hikers om tot Kasseler drama. Dat is natuurlijk wel wat overdreven, maar het is goed om ruim de tijd te nemen voor deze etappe. Er staat namelijk 9 uur op de bordjes. Het is een zwarte route en heeft kilometers lang blokkenterrein. Terrein dat totaal niet is aangelegd en waar je soms zelfs over blokken moet klauteren. Je gaat tijdens deze etappe 7 passen over, regelmatig ook bekabeld zodat je jezelf wat omhoog kan helpen. Afhankelijk van je ervaring in de bergen kan je deze etappe wel sneller doen. Wij deden uiteindelijk 7,5 over de etappe (incl pauzes). Aan het eind kom je bij de mooie Kasseler Hütte uit, waar we heerlijk genoten van een Kaisersschmarrn.

• 

• 

• 

• 

Dag 3: Kasseler hütte naar Greizer hütte

Vandaag staat er een kortere wandelroute op het programma. We lopen naar de Greizer Hütte via de Lapenscharte. De pas die we vandaag over gaan. Maar voordat we hier zijn moeten we eerst de hele kom door. Dit kost nog best wat tijd omdat ook dit deel zwart pad is vol met puin, al is het beter aangelegd dan de vorige dag. Ook komen we wat gladde hellingen tegen die we gelukkig in de ochtend passeren terwijl de zon schijnt. Hierdoor zijn ze erg droog. Wel zijn hier pinnen op gemonteerd om over te lopen en af en toe vinden we een stuk staalkabel. Onderweg naar de pas passeren we nog een groot sneeuwveld. Het is nog vroeg in het seizoen en we komen steeds hoger. Gelukkig is het pad naast de sneeuw wel vrij. Op de Lapenscharte kijken we nog naar een aantal klimmers die de Gigalitz met touw en klimschoentjes aan het beklimmen zijn. Die komt op het lijstje voor de volgende keer! Wij lopen vandaag door naar de prachtig gelegen Greizer Hütte. Al lijkt de hut lange tijd maar niet dichterbij te komen. Deze hut is helemaal vegetarisch, maar ook hier eten we weer heerlijk. Met prachtig uitzicht op de gletsjers is het hier goed vertoeven.

Dag 4: Greizer hütte naar Berliner hütte

Vandaag gaan we naar de hut waar ik het meeste naar uit kijk. Ik had al veel gelezen over de Berliner Hütte en het schijnt een van de mooiste en oudste hutten van Oostenrijk te zijn. Maar eerst moeten we weer flink gaan klimmen. Of eigenlijk, eerst moeten we een stukje dalen. We steken de rivier over en passeren een paar morenen. Ongezet puin met gruis. Het is niet zo groot dus we komen er makkelijk overheen. Daarna begint de klim die steeds zigzaggend omhoog gaat. Vanuit de hut zagen we de passage al en het is alsmaar zigzaggen. Heen en weer en heen en weer. Maar we komen wel lekker in een ritme! We passeren het een na hoogste punt van de tocht, namelijk de Nördliche Mörchnerscharte op 2872 meter. Ook hier passeren we weer vele sneeuwvelden.

• 

• 

• 

Nadat we zijn afgedaald komen we aan bij de Schwarzensee. Hier houdt iedereen die dezelfde etappe loopt als wij even pauze en ik neem ook nog een frisse duik. Daarna moeten we nog een ruim uur naar de hut en komen we echt op een van de mooiste plekken van de hele tocht. Althans dat vind ik. Het is er zo idyllisch met kleine watertjes, prachtige bloemen en het diepgroene gras. De stenen steken er mooi tegen af. Als we door deze idyllische route zijn toont de Berliner Hütte zich. Een machtig groot gebouw dat toch mooi staat in zijn omgeving.

Dag 5: Berliner hütte naar Furtschaglhaus

Na een fijne nacht in de Berliner Hütte vertrekken we weer redelijk op tijd. We vertrekken later dan dat we normaal zouden doen omdat we merken dat we de etappes vrij snel afleggen. We willen ook niet te vroeg bij de volgende hut zijn dus doen het in de ochtend wat rustiger aan. Ook vandaag staat er weer veel klimmen op het programma. Zelfs op een ladder van een meter of 10. De route is minder zigzaggend dan gisteren, maar het laatste stuk is vrij technisch. Nu klimmen wij veel en zijn het terrein gewend, maar het verkeer gaat twee kanten op. Hierdoor moeten we dus regelmatig om mensen heen stappen die zich bezorgd vastklampen aan de kabel. De inspanning is niet voor niets, want vandaag komen we op de hoogste top van de route: de Schönbichler Horn (3132m). Ook hier heb je een prachtig uitzicht op de gletsjers om je heen. We doen ons top dansje en beginnen daarna aan de afdaling. De route gaat eerst veel door sneeuwvelden en daarna volgen we een goed aangelegd pad. Ondanks dat we later vertrokken zijn we toch met lunchtijd bij de hut. We bestellen een broodje en hebben een middag waarin we veel verhalen wisselen met andere hikers die we deze week hebben leren kennen.

Dag 6: Furtschaglhaus naar Mayrhofen

Deze laatste dag is totaal anders dan afgelopen dagen. Na 5 dagen zon staat er namelijk een flink pak regen op de planning én de mogelijkheid op onweer. Iedereen die vandaag de beklimmen gaat doen krijgt te horen dat de pas dicht is en dat iedereen door het dal heen moet. Wij moesten die kant al op dus voor ons is de timing niet zo slecht. Vandaag hoeven we nog maar zo’n 500 meter af te dalen. Vergeleken met de andere dagen is dit pad ook weer heel goed. Nadat we de 500 meter zijn afgedaald is het nog een heel stuk over  de hoogtelijn. We lopen zo’n 6 kilometer vlak en halverwege begint het ook goed te regenen. Komt die regenkleding toch nog goed van pas. Onze hike vervolgt zich waar de Schlegeis stausee. Deze grote stuwdam is nogal bekend vanwege het uitzicht dat je hier op hebt als je de Olpererhütte bezoekt. Ook is op de dam een klettersteig gemaakt. Wij lopen echter door naar de Dominikushütte waar we onze koffie drinken en een laatste taartje eten. Vanaf hier is er ook een busstation die ons terug brengt naar Mayrhofen en zo een einde maakt aan onze mooie huttentocht.

Hutten reserveren voor de Berliner Höhenweg

De Berliner Höhenweg is een populaire huttentocht. Zowel in Europa als erbuiten. Zo hebben we op deze tocht Amerikanen, Canadezen en Australiërs ontmoet. Doordat hij zo populair is, is het slim om ruim van te voren te reserveren. Wij waren aan de late kant, maar waren ook flexibel in onze planning. We hebben ongeveer een maand vooraf gereserveerd. Ik raad echter aan om minimaal 2 maanden vooraf te reserveren, dan heb je meer kans dat je de route precies kan lopen zoals jij wilt. Om het reserveren wat makkelijker te maken heb ik hieronder een lijstje met de links naar de hutten. De hutten kan je via deze links allemaal online reserveren.

• Karl-von-Edel-Hütte reserveren
• Kasseler Hütte reserveren
• Greizer Hütte reserveren
• Berliner Hütte reserveren
• Furtschagelhaus reserveren

Is de Berliner Höhenweg iets voor jou?

Misschien heb je na het lezen van deze blog heel veel zin om de route zelf te lopen. Misschien vraag je je nog af of het ook iets is voor jou. Dat kan jij natuurlijk het beste zelf bepalen. Maar wat wij wel kunnen zeggen: dit is een van de mooiste huttentochten die we hebben gelopen. Ben je ervaren in (ruig) bergterrein en heb je een zeer goede conditie? Dan kan je de route zeker aan! Heb je nog meer vragen over deze tocht? Stuur ons vooral een berichtje, we denken graag met je mee!

Nog meer weten? Bekijk onze vlog over de Berliner Höhenweg