De Lonzaköpfl beklimmen in de Hohe Tauern

Lopen over een graat van almen met uitzicht op mooie rotsachtige toppen. Als je hier van kan genieten, dan is de wandeling naar de Lonzaköpfl in de Hohe Tauern hier perfect voor. Tijdens een zeer hete zomerse dag in de bergen lopen Bruno en ik naar deze top om te genieten van het mooie uitzicht op de Ankogel en alle andere mooie bergen boven Mallnitz.

Wandelen met 30 graden

Het is nog vroeg in de ochtend als we de camper parkeren bij Almgasthof Himmelbauer. Vanaf het mooie Almgasthof hebben we meteen al een mooi uitzicht op de vallei rondom Obervellach. Ondanks dat we dankzij deze parkeerplek op 1.210 meter al vrij hoog kunnen starten is het al meteen warm. Dat belooft niet veel goeds, want het gaat een zeer warme dag worden van zeker dertig graden en de kans op onweer is aanzienlijk.

Met de hoop dat het vroege tijdstip en de hoogte toch nog ietwat gaan helpen met de temperatuur vertrekken we vanaf de parkeerplaats. We volgen een aantal bochten een breed onverhard pad. Na 2 kilometer wordt er een klein bospaadje zichtbaar waarop het pad verder gaat. Dit steile paadje brengt ons al snel op de graat van de berg. De graat is niet rotsig, heeft geen afgronden en loopt gewoon tussen de bomen, maar het is wel de meest steile manier om een berg op te lopen!

De temperatuur stijgt vandaag snel en dat speelt ons op dit steile stuk parten. Ikzelf loop al vrij snel te zweten, maar vooral Bruno heeft het zwaar. Het duurt niet lang voordat hij demonstratief om de paar meter een schaduwplekje opzoekt en neerploft. En dat terwijl we nog maar een uur onderweg zijn. Er zit niets anders op dan Bruno af en toe wat tijd te gunnen door bewust 5 minuten stil te staan. Daarna moeten we toch echt weer even verder.

Afkoelen op de almen

Met lopen en stilstaan klimmen we langzaam verder. Wanneer we bij de boomgrens zijn komen we een kleine cabin tegen. Een zeer mooi plekje om een keertje te huren (als dat kan), maar het water dat ik hier voor Bruno hoopte te vinden is niet aanwezig. Gelukkig heb ik zelf water bij voor Bruno, maar met deze hitte zitten we nogal op rantsoen. Wel zorgt de cabin voor het laatste stukje schaduw en daar maken we ook weer even dankbaar gebruik van.

Zodra we de boomgrens achter ons laten zitten we feitelijk op de alm. We volgen nog steeds de stevige klim over de graat en Bruno kan nu in ieder geval niet in de schaduw gaan liggen. Wanneer we iets hoger komen worden we verwelkomt door een verkoelende wind. Het wordt zelfs nog een stukje mooier wanneer Bruno een mooie, diepe modderpoel vindt. Zulke vieze poeltjes mijden we normaal met Bruno. Op een dag als vandaag is het toch echt even nodig en hij duikt er dan ook al snel in.

Normaal mijden we vieze modderpoeltjes met Bruno, maar met deze hitte is het toch echt even nodig dat hij er een duik in neemt.

We komen boven bij de Lassacher Höhe. Vanaf hier hebben we nu ook uitzicht op het verder verloop van de alm. Aan de rechterkant zien we het topkruis van de Lonzaköpfl staan. Links daarvan een rotsachtige wand die meteen mijn aandacht trekt. Om ons heen zien we mooie bergtoppen. In dat schouwspel lopen we verder over de brede graat van almgras. Het steilste stuk van de klim hebben we gehad en dat maakt deze laatste geleidelijke meters helemaal heerlijk!

Op de top, of toch nog verder?

Om tien voor half elf staan we op de 2.317 meter hoge Lonzaköpfl en kijken we uit over Mallnitz, het Tauerntall een het Seebachtal. We zien in de verte de Ankogel liggen. Mijn ogen gaan ook uit richting het noordwesten, want daar lopen Sylvia en Sietske een huttentocht. Toevallig hebben we ook allebei even bereik en staan Sylvia en Sietske op een van de andere toppen. Voor het idee zwaaien we even naar elkaar, maar elkaar echt zien doen we natuurlijk niet.

Intussen bekijk ik de kaart omdat ik zie dat een pad hier verder loopt richting de Törlkopf. Via dit pad kun je verschillende toppen lopen, zoals de Krippenhöhe tot aan de Boseck. De volgende top ligt slechts 100 meter hoogte en omdat het nog redelijk vroeg is kan ik het niet laten om toch nog wat verder te lopen!

Het pad loopt vanaf hier meer in de steile wand. Op verschillende plekken zijn staalkabels of nietjes aangebracht. Dit gedeelte is prima geschikt voor mensen die gewend zijn aan wat luchtigere passages. Voor Bruno is het af en toe wel weer lastig omdat de schuine rotsen weinig houvast bieden en hij niet op de nietjes kan staan. Na 250 meter zijn we voorbij de meest lastige passages en vervolgen we onze weg naar de Krippenhöhe. Daar aangekomen zie ik alweer de volgende top liggen en het is verleidelijk om deze graat helemaal af te lopen. Toch moet ik er rekening mee houden dat Bruno er al een zware dag op heeft zitten en dat we ook nog even te gaan hebben met afdalen. Voor nu is deze plek het eindpunt van deze tocht en dat vieren we met lunch en een mooi uitzicht!

Afdalen voor de onweer losbarst

Nadat de lunch op is en Bruno’s korte middagdutje is volbracht maken we ons op voor de afdaling. Sinds we de Lonzaköpfl achter ons hebben gelaten is het weer flink veranderd. In het noordwesten ontwikkelen zich stevige onweersbuien en die komen langzaam onze kant op. De laatste passage naar de Krippenhöhe moeten we ook weer terug afdalen en dat is niet aan te raden in regen of onweer. Ik besluit dan ook om een beetje op te schieten zodat we dit deel weer snel achter de rug hebben.

Vanaf de Lonzaköpfl is het gelukkig weer heerlijk wandelen. Het lopen over dit soort brede graten van almgras met een mooi uitzicht om je heen blijft iets waar ik ontzettend van kan genieten. Dat Bruno vrolijk rond rent over de groene velden maakt het plaatje alleen maar mooier. We passeren de modderpoel weer (met weer een dip van Bruno) en beginnen dan aan het steilere gedeelte van de afdaling richting de cabin.

Bij de cabin nemen we een andere weg naar beneden. Om onze knieën (en dan vooral de mijne) te sparen nemen we een pad dat wat langer is, maar ook minder steil afdaalt. Dit pad neemt ons eerst over de breedte richting de Stanerhütte dat ook weer verrassend mooie plaatjes oplevert. Vanaf daar is het goed zoeken naar een wandelpaadje dat af en toe een bredere onverharde weg kruist en ons uiteindelijk weer terugbrengt bij Almgasthof Himmelbauer. Terwijl we bij de camper zijn begint het te rommelen en nog voor we op de camping zijn is de bui losgebarsten!

Praktische informatie over de Lonzaköpfl

De Lonzaköpfl is een leuke top om Mallnitz te bekijken, in een mooi almenlandschap te lopen of om de Ankogel vanaf een afstand te zien liggen. De klim vanuit Mallnitz is 1.200 hoogtemeters en start vanaf de centrale parkeerplaats achter de kerk. Als je iets minder hoogtemeters wilt lopen is het een goed idee om, net als wij, te starten vanuit Almgasthof Himmelbauer. Parkeren is hier gratis. Op deze manier is de afstand naar de Lönzakopfl 4,5 kilometer en 1.050 hoogtemeters. Daarnaast kun je ook nog eens genieten van het mooie almenlandschap.

Het pad dat vanaf de Lonzaköpfl over de graat verder loopt is ook een mooie uitdaging voor geoefende wandelaars. Je komt dan uiteindelijk uit bij de Boseck, waar ook een bivak te vinden is. Het pad heeft hier en daar wel meer luchtige passages en is voorzien van staalkabels, maar het is zeker de moeite waard en prachtige route!

De Lonzaköpfl is onderdeel van onze reis door Europa