Huttentocht door Oostenrijk – Stubaier Höhenweg deel 1

Stubaier Höhenweg - deel 2

In Oostenrijk zijn er tal van huttentochten die je kunt doen. Onze huttentocht leidde ons langs een deel van de Stubaier Hoheweg. Een tocht met vele uitzichten, uitdagende paden en fijne hutten.

Na een aantal keer voor 1 nacht in een berghut te hebben geslapen besloten we om een keer een hele week naar de bergen te gaan. Dit was onder andere een trainingsweek in de voorbereiding op de Kilimanjaro dus we hadden wel een paar wensen voor deze huttentocht.

Zo wilden we graag dat we zeker rond de 2500 meter zouden lopen, dat we uitdagende tochten hadden en langere stukken moesten lopen. Toen kwamen we uit bij de Stubaier Höhenweg. Een klassieke huttentocht door Oostenrijk en ervaren als een van de mooiste, maar ook zeer uitdagende tocht. Wij liepen 4 van de 7 etappes en zijn van de Dresdner Hütte naar de Innsbrucker Hütte gelopen. In 2 blogs vertellen we je over deze tocht.

De eerste dag omhoog

De eerste dag staat in het teken om naar de Dresdner Hütte te lopen. Deze grote hut ligt op 2308 meter hoogte. We slapen in Innsbruck en vertrekken redelijk op tijd richting de bushalte in Neustift im Stubaital. Omdat we weten dat we hier uiteindelijk zullen uitkomen lijkt het ons slim om hier alvast de auto te zetten. Nadat we een kaartje hebben gehaald voor het parkeren komt de bus al vrij snel aan. We weten een plekje te vinden en rijden verder het dal in. Het was maar goed dat wij bij deze bushalte stonden, want de bus reed bijna alle bushaltes erna voorbij, de bus zat vol.

De bus rijdt verder het dal in en bij het laatste stoppunt stappen wij uit. Het wordt ook al vrij snel duidelijk waarom het hier zo druk is. Op dit punt gaat namelijk ook de kabelbaan naar boven. Wij kiezen er voor om te lopen, alvast wat eerste meters in die benen hebben kan geen kwaad. Het is wel een beetje jammer dat we vrijwel heel de tijd uitzicht hebben op deze kabelbaan, maar door het lekkere weer en de frisse berglucht vergeten we dat al snel.

Vandaag stijgen we 600 meter en er van uitgaande dat we 300 meter per uur kunnen stijgen verwachten we dat we binnen 2 uur wel bij de hut aan kunnen komen. Het is een redelijk pad en dat is toch weer even wennen.

De Dresdner hütte

Rond lunch tijd komen we aan bij onze eerste overnachtingsplaats, de Dresdner Hütte. Rond de hut zijn er verschillende bankjes en uitkijkpuntjes en we besluiten daar onze lunch op de eten. Helaas kwam ik er toen ook achter dan ik mijn NKBV jaarkaart in de auto heb laten liggen. Een beetje jammer, want bij deze hutten krijg je vaak korting als je aantoont lid te zijn van de NKBV. Het voordeel was wel dat we een eigen slaapkamer hadden met zelf een wastafel. Flink luxe voor in een berghut.

Omdat we de rest van de middag niets op de planning hebben staan besluiten we met de kabelbaan verder omhoog te gaan. De kabelbaan die start bij deze hut brengt je tot een hoogte van zo’n 3200 meter. Een mooie acclimatisatie voor later deze week. In de avond krijgen we lekker frietjes met Schnitzel, een mooie bodem voor morgen. Want op dag 2 lopen we 2 etappes tegelijk.

Dag 2 – 2 etappes en onweer

Op dag 2 vertrekken we vroeg, want er staan maar liefst 2 etappes op de planning. Je kunt er voor kiezen om hier 2 korte etappes te lopen of 1 (redelijk) lange. Wij kozen dat laatste en de route duurt ongeveer 7 uur. Na een kort ontbijt vertrekken we naar de volgende hut. We raken al snel de route kwijt, maar gelukkig is het een vlak stuk en zien we wel waar we naartoe moeten. Na een kleine 400 meter stijgen komen we uit bij de Peiljoch. Een mooie plaats met ontzettend veel steenmannetjes en we komen hier gelijk de eerste sneeuw tegen! Wat een mooi uitzicht.

Een prachtig uitzicht

Op weg naar de, in ons geval, tussenhut lopen we langs de Wildewasserweg. Een andere route die een aantal hutten deelt met de Stubaier Hohenweg. Het doet zijn naam eer aan, een prachtig mooie waterval en een uitzicht met afwisselend water, ijs en sneeuw. We lopen een tijdje langs de hoogtelijn en komen aan bij de Sulzenauhütte. Het is nog lekker weer dus we stoppen voor een cola en een toilet stop. Na een korte pauze lopen we verder naar de kam die we over moeten om bij de Nürnberger Hütte te komen.

Slecht weer in de bergen

Halverwege de kam merken we dat we toch al redelijk moe zijn en honger hebben dus we besluiten om onze meegenomen lunch op te eten. We zitten echter nog geen 5 minuten en we horen de eerste onweer achter in het dal. Oei, dat is geen fijn idee. Volgens de verwachting zou het nog veel langer duren voordat het weer omslaat, maar in de bergen weet je het nooit! We staan voor een lastige keuze: gaan we terug naar de Sulzenauhütte (en richting de onweer) of lopen we door naar de Nürnberger Hütte (en dus weg van het onweer). We willen sowieso de kam over zijn voor het onweer boven ons is, want we zien dat er een stalen kruis op de kam staat. We schatten in dat het nog een klein uur naar boven is en we besluiten door te gaan.

In een rap tempo lopen we naar boven en al snel merk ik dat mijn conditie nog niet is zoals hij zou moeten zijn. Zo goed mogelijk gefocust op onze eigen stappen lopen we naar de kam. Thomas komt iets eerder aan en ik volg een paar minuten later, gelukkig nog ruim voor de onweer. We zien de hut al liggen en hoeven nu alleen nog maar af te dalen! Het is nog ongeveer 2 uur lopen naar beneden. Over een stijl pad naar beneden dalen we wat rustiger af en ik hap af en toe nog mijn broodje omdat ik nog steeds niet had gegeten. Het is mistig en af en toe miezert het een beetje, maar er is gelukkig niets meer te merken van de opkomende onweer. Iets meer dan 7 uur later komen we aan bij de volgende hut en kunnen we bijkomen van deze pittige dag!