Via Ferrata tegenover de Mont Blanc – Mont Chetif
- Start hoogte: 1223 meter
- Hoogtemeters: 1072 meter
- Hoogste punt: 2310 meter
- Duur: 6,5 uur
- Afstand: 12 kilometer
- Moeilijkheid: C
Mon Chetif is het zitje op de eerste rij voor het schouwspel dat in dit geval de Mont Blanc heet, of in het Italiaans de Monte Bianco. Aan Italiaanse zijde in het Aosta dal, vlak boven Courmayeur ligt deze relatief kleine pukkel van waaruit je een machtig zicht hebt op de Mont Blanc van top tot aan de teen waar de Mont Blanc tunnel zich bevindt.
In 2016 streken wij neer in het Aosta dal en deze top leek een prima begin om onze wandelingen voor de vakantie te starten. Daarnaast kun je de Mon Chetif op verschillende manieren bereiken, waaronder klettersteigend (Via Ferrata) en aangezien we dat flink willen gaan doen was dit een goede optie. Daarnaast was het nieuw om én een klettersteig én een wandeling in één te doen en dus beide uitrustingen daarvoor mee te nemen.
Op de dag van onze wandeling wordt er aan het eind van de middag onweer voorspeld en met een klettersteig in het vooruitzicht is dat nooit heel prettig. Desondanks lijkt het weer in de ochtend stabiel en we vertrekken vroeg om de verwachte veranderingen voor te zijn. Vanuit Courmayeur, aan de andere kant van de rivier, vertrekken we op de relatief steile helling omhoog door de bossen.
Klettersteigtijd
Halverwege deze helling start het eerste deel van de klettersteig. Het kost altijd weer even wat tijd om jezelf in een volledige klettersteig outfit te hijsen waardoor we een half uurtje later de klettersteig starten. De klettersteig is mooi met zicht op Courmayeur en gaat over relatief makkelijke en gladde platen omhoog. De bekabeling bestaat uit schakelkettingen aan enigszins geroeste zekeringen waardoor sommige delen van de route er niet heel betrouwbaar uitzien. Gelukkig is de route makkelijk genoeg om te kunnen vertrouwen op onze eigen klimvaardigheden.
Na de eerste klettersteig lopen we een stukje door met onze uitrusting nog aan naar het volgende stuk. We houden een redelijk straf tempo aan om zo vroeg mogelijk van de klettersteig af te zijn, rekening houdend met het weer. Aangezien dit onze eerste wandeling van de vakantie is en we daarnaast ook nog extra materiaal bij hebben merken we dat we snel vermoeid raken. We moeten eerst even op adem komen om het volgende stuk klettersteig te starten.
Het volgende stuk gaat minder snel vanwege de steile helling en als we uiteindelijk boven de bomen uitkomen zien we nog steeds een hele grote pukkel boven ons waar we nog op moeten. Daarvoor moeten we vanaf de ene kant van de berg richting de andere kant van de berg lopen omdat daar de opgang naar de top is. Op deze klettersteig zijn overigens geen andere wandelaars te vinden. Dit stuk, dat langzaam omhoog gaat, vereist ook nog aardig wat tijd.

De bekabeling bestaat uit schakelkettingen aan enigzins geroeste zekeringen waardoor sommige delen van de route er niet heel betrouwbaar uitzien
Uitzicht op Monte Bianco
Uiteindelijk is het al vroeg in de middag en hebben we honger als we op de kam aankomen. We besluiten om daar eerst maar wat te eten en zien steeds meer wandelaars passeren. De wandelaars zijn afkomstig van de nabijgelegen skilift. Nadat wij zijn bijgekomen en onze spullen hebben opgeruimd gaan wij ook via de kam omhoog naar de top.
Op de top is het druk en de reden daarvoor is duidelijk. Vanaf hier heb je een schitterend uitzicht op het Mont Blanc massief en de vele sneeuw- en gletsjerhellingen. Je zou hier dagen kunnen zitten om te kijken naar deze mooie omgeving en je ziet ook een aantal mensen met verrekijkers de bewegingen van klimmers op de Mont Blanc volgen. Wij blijven hier nog een tijd van het mooie uitzicht genieten, maar beseffen ook dat we niet in het rommelende onweer (waarvan nog niks te zien is) terecht willen komen en nog wel een stuk af moeten dalen.
De afdaling verloopt richting de skilift en daarna een hele tijd onder de lift door naar beneden. Dit pad is best steil en stoffig wat het lopen minder fijn maakt. Om de zoveel meter moet ik echt even stoppen om de druk van mijn benen af te halen. Na driekwart van de afdaling neemt de stoffigheid wat af en dalen we nog steeds steil af tussen de bomen. Uiteindelijk komen we uit bij het plaatsje Dolonne. Dit is een mooi plaatsje, met drinkwater waar wij de voorraden weer kunnen aanvullen en de auto opzoeken. Op de terugweg van Courmayeur naar onze camping begint het te regenen en barst de onweer los. Gelukkig waren wij op tijd weer terug.


