Klettersteigen in Sardinië: Via Ferrata Della Regina

Actief bezig zijn en tegelijkertijd relaxen aan de zee in een meditteraans land, dat was voor ons het startpunt voor een vakantie in Sardinië. We wilden graag in een vakantie meerdere via ferrata’s doen en tegelijkertijd in de middag en avond lekker op een terrasje in een leuk stadje neer kunnen ploffen. In 2019 hebben wij ons dan ook genesteld in het stadje Alghero om deze ideale combinatie uit te proberen!

De Via Ferrata Della Regina ligt in het binnenland van noordwest Sardinië, bij het plaatsje Monteleone Roccadoria. Aan de rand van het stuwmeer Lago di Temo ligt een heuvel van kalkzandsteen met daar bovenop het dorpje en deze afgekalfde wanden creëren een leuk gebied voor klim en klettersteig activiteiten.

Nadat we de heuvel op zijn gereden en dwars door de nauwe straten van het dorpje zijn gemanouvreerd vinden we de parkeerplaats aan de panoramische rondweg bovenop. Al snel vinden we hier een overzichtelijk bord van de route en de weg ernaartoe. We gaan door een hek en lopen vervolgens zo’n 15 minuten naar het startpunt. De aanlooproute is een beetje dichtgegroeid, maar dat zal met het voorjaar te maken hebben. Onderweg lopen we langs veel stukken rots die er uitzien als mooie routes om te beklimmen, maar daar hebben we het materiaal niet voor bij want wij gaan klettersteigen!

Het goede begin…

Bij het startpunt aangekomen staat er nog een bord met route informatie. Wij doen onze klettersteig set aan en zien meteen het beginpunt van de route dat er toch redelijk uitdagend uitziet. Om allereerst op de rots te komen moeten we namelijk een touwladder gemaakt van staaldraad beklimmen. Daarna start vervolgens de route die gelijk start in een lichte overhang van ongeveer 15 meter. Omdat onze klettersteig set vrij lange kabels heeft maken we nog een derde karabiner vast aan een korte bandschlinge om zodoende een rustpunt te kunnen creëeren als dat nodig mocht zijn. Vervolgens beginnen we.

De touwladder is goed te doen waardoor we al snel in de overhang zitten. De lengte van de overhang maakt het dat ik toch al redelijk snel wat krachtsinspanning begin te voelen. Wanneer we de overhang recht omhoog hebben gehaald moeten we ook nog een stuk naar links traverseren in een lichte overhang waardoor we ook daar eigenlijk geen rust krijgen. Ik beweeg een hoek om en sta er vervolgens wat beter voor dus ik pak meteen mijn kans om even hangend tot rust te komen in de meegenomen schlinge. Het eerste stuk kost redelijk wat kracht al komt dat ook voor een deel doordat ik niet helemaal ontspannen omhoog ben beklommen.

Traverseren met uitzicht op het stuwmeer

De rest van de route loopt nog een stuk naar links over de wand en gaat vervolgens omhoog. Zo explosief als de route begint, zo snel is deze ook weer geëindigd. De staalkabel houdt op en we vervolgen onze weg wandelend over een tussenplateau langs de wand met uitzicht op het stuwmeer. Na een redelijk stukje lopen komen we uit bij een gekooide trap die we naar beneden moeten volgen. Nadat we zijn afgedaald begint er gelukkig weer een nieuw stuk Via Ferrata.

We klimmen een kleine vier meter naar beneden en komen uit bij een tibetaanse touwbrug, niet mijn favoriet. De tibetaanse touwbrug is echter niet lang en staat goed afgespannen waardoor het best makkelijk is om de oversteek te maken. Wat volgt is een stuk traverseren over een wat luchtiger stukje waarbij we ook een boom moeten passeren. Dat is met een rugzak nog niet zo heel eenvoudig. We klimmen een stuk omhoog en zien opnieuw de staalkabel eindigen. Ook hier lopen we weer gedeelte langs de rots.

Onderweg zien we nog een aantal klimmers bezig op klimroutes waardoor het kriebelt om hier nog een keer terug te komen

Een korte afstand later begint het laatste deel van de Via Ferrata. Dit is afdaling langs trapjes naar beneden, vlakbij het punt waar we in het begin gestart zijn. Dan zit de Via Ferrata er alweer op, in ons geval na ongeveer een uurtje. We overwegen nog om het eerste deel van de Via Ferrata opnieuw te beklimmen omdat we er dan even later bij de escape route uit kunnen en direct op de panoramaweg komen die naar de auto loopt. We besluiten echter dat het wel goed is en lopen onder langs de rots terug. Onderweg zien we nog een aantal klimmers bezig op de klimroutes waardoor het toch kriebelt om hier nog een keer terug te komen, maar dan niet voor de Via Ferrata.