Monte Sibilla in de Italiaanse Apennijnen

In Italië vind je veel mooie berggebieden om te bewonderen. Van de Dolomieten in het oosten, tot aan het prachtige Valle d’Aosta in het westen. Wij vinden het heerlijk om verschillende Italiaanse berggebieden te verkennen. Elk gebied is weer anders, maar die Italiaanse sfeer blijft altijd hetzelfde, zo ontdekten we ook eerder in het mooie Valle Maira. Op onze terugweg vanuit het zuiden van Italië waren we dan ook zeer benieuwd naar een ander bekend berggebied van Italië, dat toch een stuk minder vaak wordt bezocht: De Apennijnen. In het verrassend leuke gebied van de Apennijnen besloten we erop uit te trekken om de Monte Sibilla te beklimmen en het uitzicht van bovenaf te bewonderen.

Eenvoudige klim of forse wandeling?

De Monte Sibilla (2.173m) ligt in het zuiden van de Apennijnen en vormt een van de hoogste punten van het Sibillini Mountains National Park, in de regio La Marche. Een dag eerder zijn we dit gebied ingereden onder een dikke laag bewolking met een hoop regen. Het is 14 oktober en het begint al een beetje herfstig te worden. Dat merken we enerzijds aan de bladeren van de bomen, maar ook aan het feit dat het inmiddels heel rustig is in de regio en vrijwel alle campings dicht zijn. Gelukkig hebben we een plekje voor onze camper kunnen vinden op het terrein van AgriMusicismo waar we ook heerlijk hebben kunnen eten.

Vergeleken met de hoge Alpen zijn de Monte Sibilla en omliggende bergen niet al te hoog. Maar toen we deze ochtend wakker werden met een strakblauwe lucht zagen we meteen dat dit toch wel echte bergen zijn. De bergen zijn rotsachtig en de boomgrens ligt ook bijzonder laag. Het zorgt al meteen voor dat echte berggevoel en we hebben zin in de wandeling naar de top. De reden dat we voor de Monte Sibilla hebben gekozen is dat je hier een hele fijne wandeling kunt lopen. Dat is precies waar we naar op zoek zijn voor een fijne wandeling in het najaar. Je kan namelijk met de auto (of camper) omhoog rijden tot aan Rifugio Sibilla op 1.540m. Je hoeft hierna dus nog maar zo’n 600 meter te stijgen over redelijk eenvoudig terrein. Zo heb je met een eenvoudige klim al snel een mooi uitzicht over een groot gedeelte van de Apennijnen en La Marche.

In deze herfstperiode komen wij echter voor een vervelende verrassing te staan. De weg naar de hut is afgesloten vanwege onderhoud en dat betekent dat we niet verder kunnen met de auto. Haastig zoeken we een alternatief dat de kilometers en hoogtemeters nog enigszins beperkt. We komen uit op een route die de tocht ineens veranderd naar 1300 meter stijgen en 16 kilometer in totaal. We zijn niet helemaal zeker of we hier helemaal klaar voor zijn, maar besluiten om te gaan wandelen en te zien hoe ver we komen.

Heerlijk uitzicht en heerlijk weer

Vanaf het eerste moment dat we onderweg zijn is de route al meteen mooi. De Monte Sibilla ligt feitelijk aan de rand van de Apennijnen en dat zorgt ervoor dat aan deze oostkant van de berg de meeste omliggende bergen lager zijn. Hierdoor krijgen we al vrij snel een prachtig uitzicht over de regio La Marche. Pas nu krijgen we een goed beeld van de omgeving en we zien dat er toch al heel veel herfstkleuren te vinden zijn. Met volle teugen genieten we van deze seizoensverandering. Door de lage zon en vele vochtigheid in de lucht vormen er in de verte prachtige lagen van bergruggen die elkaar opvolgen. In dit schilderachtige plaatje is het ineens niet zo moeilijk om stevig door te wandelen want we willen nog meer uitzicht krijgen om van te genieten!

Het pad loopt over de met gras begroeide glooiende kant van Monte Sibilla. Niet heel veel mensen lopen hier en dat zorgt ervoor dat we goed op moeten letten waar het pad heengaat. Onderweg komen we vijf loslopende honden tegen die flink tekeer gaan tegen Bruno. Het zorgt ervoor dat we een flinke omweg moeten nemen. Ondertussen is het ook aardig warm geworden. Het voelt als hartje zomer en door het stevige tempo krijgen we het al snel behoorlijk warm. Datzelfde geldt voor Bruno en het zorgt ervoor dat we zuinig om moeten gaan met ons water. We waren slechts berekend op 600 meter klimmen en hebben weinig water bij. Op weg naar de top van de Monte Sibilla zullen we ook niet zo snel water tegen gaan komen.

Gelukkig vinden we enkele meters onder de Rifugio Sibilla en heel klein waterstroompje. Voor ons is het te weinig, maar Bruno kan hier prima van drinken en dat zorgt meteen voor de nodige opluchting. We passeren Rifugio Sibilla zonder te zien of de hut nog open is in deze tijd van het jaar en zwoegen omhoog over een grindpad dat ons eerder doet denken aan een puinhelling. Met elke stap omhoog zakken we tegelijkertijd ook weer naar beneden. Deze beproeving is echter van korte duur en al snel lopen we weer over mooie paden op de prachtige almen van de Monte Sibilla. We lopen inmiddels op 1.600m hoogte en geloven er weer in dat we de top wel gaan halen. Tweehonderd meter boven ons bevindt zich de graat die uiteindelijk naar de Monte Sibilla leidt en dus klimmen we gestaag door.

wandelen langs een prachtige graat naar de top van de Monte Sibilla

Voordat we de graat bereiken en de Monte Sibilla in zicht krijgen loopt Sylvia nog omhoog naar de Monte Zampa. De Monte Zampa ligt feitelijk helemaal aan het ene uiteinde van de graat die doorloopt tot aan de Monte Sibilla. Het doel is namelijk om wat drone beelden te schieten. Zodra Sylvia weer terug bij mij en Bruno is vraagt ze of ik het uitzicht richting de Monte Sibilla al gezien heb? Dat heb ik nog niet en ik wordt nu tocht wel heel benieuwd. Ik klim snel de graat op en wordt verrast door een van de mooiere uitzichten die ik in onze reis door Europa gezien heb. Deze zijde van de Monte Sibilla is zo anders dan de flank waar wij langs omhoog zijn geklommen. Hier vormt zicht een steile helling, bestaande uit veel rotsachtig terrein, die eindigt in een diepe kloof. De rotsen zorgen voor donkere schaduwen en de bomen die her en daar nog staan zijn prachtig oranje en rood. Links van mij loopt de graat in een halve maanvorm naar de top van de Monte Sibilla, die met een kraag van rotsen verheven is.

Deze zijde van de Monte Sibilla is zo anders dan de flank waar wij langs omhoog zijn geklommen.

Het is een heerlijk plaatje en het vooruitzicht om te lopen over de redelijk vlakke graat is veelbelovend. De meeste hoogtemeters hebben we er inmiddels opzitten en zeker de steilste. Op de graat is het kiezen tussen het mooie uitzicht over de regio La Marche aan de linkerkant en het rotsachtige terrein van de Apennijnen aan de rechterkant. We worden wel enigzins geholpen in die keuze. Door de vele vochtigheid in de lucht beginnen zicht de eerste wolken te vormen. Deze plakken zich vooral vast aan de oostflank van de Monte Sibilla en ontnemen ons steeds meer en meer het zicht op die kant. Na een halfuur moeten we het doen met het uitzicht naar het westen want links zitten we volledig in de wolken.

Nadat we bijna een uur over de graat hebben gelopen komen we uit bij de rotskraag die om de top van de Monte Sibilla zit. Vanaf een afstand ziet die er redelijk imposant uit en we vragen ons af of het ook deze keer weer gaat lukken om Bruno voorbij deze rotswand te krijgen. Zodra we dichterbij komen wordt de rotswand geleidelijk aan kleiner. Uiteindelijk blijft er een goede 3 meter over die omhoog moeten klimmen. In de rostwand zijn wat stappen uitgehakt en er hangen kabels. Voor ons is het dus geen enkel probleem, al heeft Bruno er nog wel een beetje moeite mee. Zodra we erop geklommen zijn denken we al zo goed als op de top te staan. Helaas moeten we nog wel een stukje verder lopen en een kwartier later staan we op de top.

Koukleumen op de top en opwarmen in het zonnetje

Tenminste, we denken dat we op de top staan. Een paar meter eerder zijn we een klein houten kruis gepasseerd, maar dat was duidelijk niet op het hoogste punt. Nu staan we boven een steen in de grond waarop staat: Monte Sibilla 2.173m. Toch twijfelen we nog een beetje. We zien verder langs de graat nog een top die nog wel eens net iets hoger zou kunnen liggen. Voor de zekerheid klimmen we dus nog wat verder langs de graat om daarna tot de conclusie te komen dat we net tocht echt op de top stonden (zie hoofdfoto van deze blog).

Het uitzicht vanaf de Monte Sibilla is prachtig omdat je op goede dagen tot heel veer kunt kijken. Vandaag moeten we het echter doen met het halve uitzicht dankzij de dikke laag wolken die aan een kant van de top hangen. Gelukkig hebben we dat uitzicht al mogen bewonderen tijdens onze klim naar boven. Doordat de wolken tussen ons en de zon in hangen is het ook ineens heel erg koud op de top. De wind helpt daar ook niet bij. Het is gek om te bedenken dat we het eerder op de dag nog zo warm hadden en nu vooral niet te lang op de top willen blijven hangen. We besluiten snel weer afscheid te nemen en af te dalen op zoek naar een plekje in de zon.

Nadat we weer vrij gemakkelijk zijn afgedaald langs de rotskraag zien we dat het bereiken van een zonnig plekje een stuk moeilijker is. We zien genoeg zonnige plekken om ons heen, maar de graat ligt voor een groot deel in de schaduw. We besluiten maar zo ver mogelijk door te lopen om dichter bij de zonnige plekken te kunnen komen. Na een kleine vier lopen besluiten we toch maar te gaan zitten. Op dit deel van de graat komt af en toe de zon voorbij en daar moeten we het maar mee doen. Terwijl we hier zitten op de graat en genieten van het schouwspel van bergen en wolken voor ons valt het op hoe enorm stil het is.

Aangezien dit een van onze laatste dagen in de bergen is voor dit jaar nemen we het zelf ook allemaal in stilte op. Daarna is het tijd om de spullen weer in te pakken en rustig aan af te dalen naar het dal. Na zes uur staan we weer terug bij de camper. Ook nu hebben we weer genoten van het ontdekken van een prachtig berggebied en we kunnen wederom vaststellen dat ook in de Apennijnen de Italiaanse sfeer volop aanwezig is!

Praktische informatie over de Monte Sibilla

De Monte Sibilla is een bergtop die redelijk eenvoudig te bewandelen. Vanaf de top heb je uitzicht over een groot deel van de regio La Marche en de Apennijnen. De kortste en meest eenvoudige weg om naar de top van de Monte Sibilla te lopen is door te starten vanaf Rifugio Sibilla. Je kan deze hut prima bereiken via een onverharde weg. In ons geval was de weg naar de hut afgesloten en kozen we een andere route die zorgde voor minder kilometers, maar je kan natuurlijk ook de weg naar de hut te voet volgen. Vanaf de Monte Sibilla kun je na het bereiken van de top ook verder over de graat lopen. Je komt dan uiteindelijk uit op een bredere weg die je terug kunt volgen naar Rifugio Sibilla. Je kan dan een rondje lopen met een afstand van 12 kilometer en 700 hoogtemeters.

Het aantal campings in de regio is beperkt en buiten het hoogseizoen is er veel gesloten. De beste plek om te overnachting is bij Camping Sibilla in Montefortino. Ook is er een camping in Montegallo. Wij verbleven bij AgriMusicismo in de buurt van Montegallo. Een berghut met huisjes en plek voor enkele kampeerders, maar zeker een aanrader!

De Monte Sibilla is onderdeel van onze reis door Europa