AFSTAND
12.5 kilometer
GESCHATTE TIJD
3u & 30min
HOOGTEMETERS
445 meter
START HOOGTE
562 meter
HOOGSTE PUNT
748 meter
MOEILIJKHEIDSGRAAD
Hiken – Eenvoudig
Vulkanische grond, het heeft vaak een bijzondere geschiedenis. De hete magma die onder de aarde borrelt en de heuvels die er jaren geleden zijn ontstaan. Vaak merken we het niet eens meer op, zijn het voor ons gewoon leuke bergjes. Maar als je goed kijkt en de kaart bestudeerd zie je dat er een mooi verhaal onder zit. Zo is dat ook in het vulkanisch gebied de la Garrotxa in het noorden van Spanje. Wij verbleven hier een aantal dagen en ontdekte de inmiddels weelderig begroeide vulkanen.
Vulkanisch park Garrotxa in Spanje
Omdat het gebied niet onwijs groot is besluiten we vandaag een korte wandeling te maken. Ongeveer 12 kilometers en zo’n 400 hoogtemeters staan er op de planning. In heel het gebied vind je zo’n 40 vulkaanheuvels en 10 kraters terug. Wij bezoeken vandaag een van deze kraters. Maar niet voordat we een bijzonder maanlandschap ontdekken.
Het is nog rustig in deze periode van het jaar. Het is april en de Spanjaarden rusten momenteel uit van hun Paasweekend. Wij hebben Pasen niet zo uitbundig gevierd dus zijn we er wel aan toe om even onze benen te strekken.

Wandelen vanuit Olot
De wandeling start gelijk vanuit onze camping die vlak bij de plaats Olot ligt. Dat is de grootste plaats hier in de regio en daar is ook flink wat bedrijvigheid. We laten de bebouwing achter ons en duiken gelijk het bos in. We lopen over bospaadjes die ons doen denken aan de bossen in Nederland. Geen grootse uitzichten of ruwe steenvalleien. Maar volop groen en een grote variatie aan planten en bomen. De kronkelweggetjes leiden ons geleidelijk uit het bos en voeren ons langs een vlakker landschap. De plek waar Bruno geniet van zijn vrijheid en vrolijk boven de velden uit springt terwijl hij af en toe drinkt uit een plasje regenwater.
Een dag eerder liepen we al naar een klein topje in de buurt waaronder het bewijs nog ligt van een grote lavastroom. Vandaag gaan we deze eens vanuit onder bekijken. We slaan af bij het paadje om een kleine omweg te nemen. Het zal hier in de zomer vrij druk zijn, want er staan veel bordjes dat je op het pad nog blijven en niet te dicht bij de grond mag komen. De grond die zo rood is als terracotta potjes waar mooie kleuren als blauw en groen doorheen lopen. Een bijzonder aanzicht is het zeker.

Het begin van het wandelseizoen
Na deze eerste tussenstop lopen we via een klein dorpje snel weer het volgende bospad in. Hoewel het pad breed en goed aangelegd is, is het soms toch vrij steil. We hebben nog niet veel gewandeld en ik voel deze klimmetjes al snel in mijn kuiten. Het is gelukkig geen hoog gebied en al gauw komen we boven aan de klim uit. Je ziet her nog niet gelijk als je op de top staat, maar achter de eerste rij bomen bevindt zich de krater waar we naar op zoek zijn.
Vanuit het uitzichtpuntje begint er zichtbaar een ronde vorm om ons heen te komen. Je ziet duidelijk dat dit vroeger een plek was waar het borrelde. Inmiddels is op deze vruchtbare grond alles dicht gegroeid en zie je tal van tinten groen. Midden in de krater vind je een klein kappelletje. Een bijzondere plek om het neer te zetten. Op het moment dat wij er lopen is hij dicht en ik vraag me af of hij nog steeds in gebruik wordt genomen. We vinden een paar stenen om een korte pauze op te houden en nog even te genieten van de voorzichtige zonnestralen die zich vandaag laten zien.
We hebben nog niet veel gewandeld en ik voel deze klimmetjes al snel in mijn kuiten.


Een rustige en relaxte wandeling
Na onze stop klimmen we weer een stukje omhoog. We wandelen rustig en relaxed weer verder en hoeven nu alleen nog maar te dalen. Waar het pad omhoog breed en overzichtelijk was, is het pad naar beneden een stuk smaller. Dit begint op een echt bergpad te lijken. Met uitstekende takken en rosten is het soms even zoeken waar we onze voeten plaatsen. Zeker omdat het de afgelopen dagen heeft geregend. Hierdoor is de rode ondergrond af en toe veranderd in een gladde modderpoel. We laveren ons er tussendoor en komen op een plekje uit waar er grote keien pal op het pad zijn belandt. Het lijkt net Berdorf.

Na de afdaling is het rustig en relaxed verder naar de camping lopen. Het is aangenaam warm vandaag en we hebben weinig uitrusting bij ons. Ook Bruno hoeft niet zo veel inspanning te leveren. Zo is de wandeling goed te doen in een halve dag en heb je nog alle tijd om lekker uit te rusten. We komen na een kleine 4 uur weer aan bij de camping en gaan alweer op zoek naar de volgende bergketen. Want de heuvels vinden we leuk, maar de bergen zijn stiekem toch nog leuker.