Dagwandeling op de Hardangervidda in Noorwegen

De Hardangervidda is misschien wel een van de bekendste plekken van Noorwegen. Dit hoogplateau is weids, uitgestrekt en op veel plekken verlaten. Toch trekt het jaarlijks vele bezoekers die op zoek zijn naar mentale rust en fysieke inspanning. Reisorganisaties bieden verschillende trektochten aan, maar ook zelfstandige avonturiers trekken met volle bepakking de hoogvlakte over. Om hier veel van te zien is het inderdaad slim om meerdere dagen op pad te zijn, maar dat hoeft zeker niet. Want de Hardangervidda is op sommige plekken ook perfect voor een uitdagende dagwandeling.

Kan je een dag hiken op de Hardangervidda?

Met deze vraag reden wij rond in het zuiden van Noorwegen. We hadden van vrienden al gehoord dat we bij Nosi de Hardangervidda op konden dus dat stond als eerste op de planning. Echter start deze wandeling onder aan de hoogvlakte. Wanneer je dus op hoogte bent, heb je er al zo’n 1000 klimmeters op zitten. Maar gelukkig hadden ze nog een tip. Bij Eidfjord kan je namelijk met de auto omhoog. Met frisse benen heb je dan de mogelijkheid om mooi dagwandelingen over dit hoogplateau te maken. Dat is ook precies wat we deden.

Met de camper naar Eidfjord

Hoewel er dus een weg ligt naar het beginpunt van deze wandeling, is het voor onze camper nog wel uitdagend. De weg is smal, met een steile afgrond en op het laatste stuk ook onverhard. Voorzichtig klimmen we dus met de camper steeds wat hoger. Gelukkig hebben we hier geen tegenliggers en komen we uit bij de parkeerplaats. Tot onze verbazing staan ook hier weer een aantal campers, je komt ze in Noorwegen letterlijk overal tegen. Wij parkeren onze camper ernaast en pakken de spullen voor de wandeling.

Heuvels, huisjes en verder niets

Wie al eens op de Hardangervidda is geweest zal het beamen, het bestaat vooral uit heuvels, huisjes en verder heel veel niets. Dat zorgt ook juist voor de mooie sfeer en de charme. Het idee dat er in Europa nog zo’n verlaten plek bestaat. Gisteren liepen we aan de westkant van de vidda, en daar kwamen we er al snel achter. Het voorjaar bestond voornamelijk uit sneeuw, sneeuw en nog meer sneeuw. Dat zorgde er voor dat half juni nog heel veel sneeuw bovenop lag. Met smeltende sneeuwbruggen en snelstromende watervallen is dat niet de beste plek om te wandelen. Gelukkig hadden wij dus inside informatie en wisten we dat iets verder ten oosten prima gewandeld kon worden. Hier lopen verschillende wandelpaden en routes. Wij kiezen vandaag voor een route van 13 kilometer.

Volgen van de rivier

De wandeling wordt in het begin ook op het bord aangegeven en al snel lopen we op het aangegeven wandelpad. Het begin van de wandeling loopt vooral over vlonderpaadjes. Dat is fijn, want anders zouden de voeten na de eerste kilometer al koud en nat zijn. Omdat we wat later op de dag zijn begonnen lopen we het eerste stuk wat meer door, maar is het ook al snel tijd voor de lunchpauze. Deze hebben we heerlijk in de zon en het is aangenaam warm. We volgen hier de snelstromende rivier die met alle geweld langs ons heen raast. Het geweld van het water in Noorwegen zal me nog lang blijven verbazen. Wanneer we steeds verder op de vidda zijn wordt het ook tijd om verder van de rivier af te lopen. We lopen over een geitenpaadje de heuvel op, waardoor we ook de andere kant van de hoogvlakte kunnen bekijken.

Van zon naar sneeuw en regen

Terwijl we omhoog lopen komen er steeds wat meer wolken de lucht binnendrijven. We weten inmiddels dat het weer in Noorwegen, net als in de Alpen, snel om kan slaan. Maar vooralsnog blijft het droog. Als we op de heuvel staan krijgen we weer prachtige vergezichten die hier zo kenmerkend zijn. Ook zien we hier weer de vele sneeuwvlaktes die we gisteren ook zagen. Omdat hier minder plassen en watervallen zijn is het gelukkig niet zo erg. Als de sneeuw smelt dan ligt daar geen ijskoude rivier onder. Hierdoor kunnen we met een goed gemoed verder wandelen. We zijn al ruim over de helft wanneer we toch de eerste druppels voelen. Helemaal droog houden we het dus niet meer vandaag. Snel de regenjassen aan en afdalen naar de camper.

Onze weg zoeken langs het water

Ondanks dat we al ver op de route zijn, rekenen we ons iets te snel rijk. De regen is wel weer opgehouden maar de route af en toe ook. Navigeren is op de Hardangervidda vaak een belangrijke skill en ook hier blijkt dat weer. De route loopt langs verschillende kleine beekjes, soms aan de westkant en soms aan de oostkant. Dat betekent ook dat we af en toe de beek moeten oversteken. We zoeken steeds weer naar de veiligste plek, maar vanwege de snelle stroming kost dat ook meer tijd dan verwacht. Wanneer we de smalste plek gevonden hebben moeten we er nog overheen. Thomas heeft vrij lange benen en Bruno is kampioen springen. Maar met mijn 1 meter 63 en vrij korte beentjes heb ik er af en toe wat minder vertrouwen in. Ik moet alle kracht zetten om naar e overkant te springen. En dat meerdere keren. Gelukkig komt ik elke keer wel droog aan. Na de laatste sprong is het nog maar een klein stukje wandelen naar de camper.

Aan het eind van de middag komen we weer terug bij ons huis op wielen. Zo blijkt maar weer dat je ook met een dagwandeling genoeg kan genieten van het avontuur op de Hardangervidda. En die meerdaagse trektocht? Die bewaren we nog voor een volgende keer.

De Hardangervidda is onderdeel van onze reis door europa